strict warning: Non-static method view::load() should not be called statically in /home1/esto/public_html/sites/all/modules/views/views.module on line 906.
strict warning: Declaration of views_handler_argument::init() should be compatible with views_handler::init(&$view, $options) in /home1/esto/public_html/sites/all/modules/views/handlers/views_handler_argument.inc on line 744.
strict warning: Declaration of views_handler_filter::options_validate() should be compatible with views_handler::options_validate($form, &$form_state) in /home1/esto/public_html/sites/all/modules/views/handlers/views_handler_filter.inc on line 607.
strict warning: Declaration of views_handler_filter::options_submit() should be compatible with views_handler::options_submit($form, &$form_state) in /home1/esto/public_html/sites/all/modules/views/handlers/views_handler_filter.inc on line 607.
strict warning: Declaration of views_handler_filter_boolean_operator::value_validate() should be compatible with views_handler_filter::value_validate($form, &$form_state) in /home1/esto/public_html/sites/all/modules/views/handlers/views_handler_filter_boolean_operator.inc on line 159.
strict warning: Declaration of views_plugin_style_default::options() should be compatible with views_object::options() in /home1/esto/public_html/sites/all/modules/views/plugins/views_plugin_style_default.inc on line 24.
strict warning: Declaration of views_plugin_row::options_validate() should be compatible with views_plugin::options_validate(&$form, &$form_state) in /home1/esto/public_html/sites/all/modules/views/plugins/views_plugin_row.inc on line 134.
strict warning: Declaration of views_plugin_row::options_submit() should be compatible with views_plugin::options_submit(&$form, &$form_state) in /home1/esto/public_html/sites/all/modules/views/plugins/views_plugin_row.inc on line 134.
warning: Creating default object from empty value in /home1/esto/public_html/sites/all/modules/openpublish_core/openpublish_core.module on line 248.
strict warning: Non-static method view::load() should not be called statically in /home1/esto/public_html/sites/all/modules/views/views.module on line 906.
strict warning: Non-static method view::load() should not be called statically in /home1/esto/public_html/sites/all/modules/views/views.module on line 906.
Σε πρόσφατο ενεργειακό συνέδριο, μόλις προ λίγων ημερών, ανακοινώθηκε από τον αρμόδιο υπουργό που σχεδόν “εργολαβικά” έχει αναλάβει την διαφημιστική εκστρατεία για τους υδρογονάνθρακες, ότι οι πρώτες αναλύσεις των δεδομένων από τις σεισμικές έρευνες που έγιναν στο Ιόνιο αλλά και τη θαλάσσια περιοχή νότια της Κρήτης, αναδεικνύουν την αισιόδοξη προοπτική, οτι οι στόχοι που είχαν εξ αρχής τεθεί , θα υλοποιηθούν. Μάλιστα ανακοίνωσε ότι αμέσως μετά την ερμηνεία των δεδομένων που πραγματοποιείται στο Χιούστον και η οποία θα ολοκληρωθεί τον Ιανουάριο του 2014, θα ακολουθήσει η “πολυπόθητη” προκήρυξη διαγωνισμού για την παραχώρηση περιοχών σε πετρελαϊκές εταιρείες για έρευνες υδρογονανθράκων.
Εμείς ως «Ιδανικοί και Ανάξιοι Εραστές» οφείλουμε να συνεχίσουμε να πιστεύουμε, να αναζητάμε, να διεκδικούμε και να αγωνιζόμαστε για τα κρυφά και φανερά αντικείμενα του πόθου.
Η διεκδίκηση είναι το κοινό χαρακτηριστικό σε κοινωνικοπολιτικούς αγώνες και έρωτες.
Η μάχη μέχρι τέλους είναι αυτό που κάνει Επαναστάσεις και Έρωτες να μοιάζουν τόσο πολύ!
Γιατί, ας το παραδεχτούμε επιτέλους, κοροϊδεύεις νεκρούς και ζωντανούς όταν κάνεις πορείες και καταθέτεις στεφάνια για το Πολυτεχνείο ενώ τα πολιτικά ζητούμενα αυτής της εξέγερσης στραπατσάρονται με ασέβεια άνευ διαλειμμάτων για περισυλλογή και αιδώ, για 40 συναπτά έτη.
Στη δική μας γενιά, τα τανκς σίγησαν. Η δημοκρατική ιστορία τα απέσυρε σε νεκροταφεία λαμαρινών, για να φέρει άλλα, σύγχρονα, αποδοτικά. Οι χαφιέδες της εποχής, στην εθνική σύνταξη κι αυτοί, παλεύουν μήπως και διασωθεί το επικουρικό τους. Στη θέση τους δικαστικές επιμελητές, μεταφέρουν χαρτιά, διαταγές πληρωμής, αποφάσεις οικονομικής καταδίκης. Τα βασανιστήρια του ΕΑΤ-ΕΣΑ , μεταφέρθηκαν σε γκισέ εφοριών, τραπεζών, ενεχυροδανειστηρίων. Εξορία, έγινε το ίδιο μας το σπίτι. Ο φόβος μη χτυπήσει το κουδούνι, το τηλέφωνο. Ο πομπός της Δαμανάκη, από τότε που έγινε επίτροπος της Ε.Ε για την αλιεία, πετάχτηκε στο βυθό της λαικής μνήμης και τη θέση του πήρε το μικρόφωνο της λεηλατημένης ΕΡΤ. Η προσοχή μας και η αγωνία μας, ψάχνει στη Πατησίων να ξεφύγει. Μετρά τις στιγμές και τους Νοέμβρηδες.
Με αφορμή τις τελευταίες εξελίξεις σχετικά με την εγκληματική οργάνωση της Χ.Α και κυρίως τον τρόπο με τον οποίο τα ΜΜΕ διαχειρίστηκαν το θέμα, πληθαίνουν οι δημοσιολογούντες περί της θεωρίας των δυο άκρων, αλλά κι εκείνοι που σοβαρά διατυπώνουν την αγωνία μήπως με πρόσχημα τις εγκληματικές ενέργειες ενός παραπολιτικού και ίσως παρακρατικού (η ιστορία θα δείξει) μηχανισμού, σπεύσει το σύστημα να ταυτίσει την έντονη πολιτική διαμαρτυρία και τις μελλοντικές κινητοποιήσεις ενόψει των νέων μνημονιακών εξελίξεων, με δήθεν ακραίες αντιδράσεις που «υποσκάπτουν» την «δημοκρατική ομαλότητα».
Με αφορμή τα πρόσφατα γεγονότα με τη Χρυσή Αυγή, τη δικαστική παρέμβαση και τις αποφάσεις που αυτή έλαβε σχετικά με την προσωρινή κράτηση ή μη των στελεχών της Χ.Α, έγινε στα ΜΜΕ συζήτηση για το κατά πόσο η δικαιοσύνη στον τόπο μας είναι ανεξάρτητη και αν αυτή την ανεξαρτησία της την επέδειξε στην υπόθεση αυτή. Η απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα θα πρέπει να δοθεί, αφού συνδυάσει κανείς τον ρόλο της δικαιοσύνης σε άλλες ανάλογες μικρότερης ή μεγαλύτερης σημασίας περιπτώσεις και πώς (αντ)έδρασε σ’ αυτές.
τώρα τελευταία μου λιγόστεψαν οι νορμάλ οι σκέψεις, οι καθημερινές, οι επηρεασμένες από τα τρέχοντα, μίζες, πασόκ, φασίστες, νεοναζί, ανακριτής, εισαγγελέας, φτύνω, μαχαίρι, εγκληματίες, όλα τούτα τελωσπάντων που φαίνεται πως ανέλαβαν πια να φέρουν εις πέρας οι τηλεοράσεις, όπου κι αν ανοίξεις ακούς σοκ και δέος για τα εγκλήματά τους, και δεν είναι ότι δε λένε αλήθεια, αλήθεια λένε, αλλά να, όταν η αλήθεια βγαίνει από τα δικά τους στόματα είναι κάπως ψεύτικη, χάνει ουσία και νόημα, ξέρεις ότι τώρα που σου λένε την αλήθεια οι ζωές έχουν πια χαθεί, ξέρεις ότι τώρα που δηλώνουν ξαφνικά άνθρωποι όλοι αυτοί οι υπουργοί και οι μπάτσοι και οι ανακριτές και οι δημοσιογράφοι είναι πια αργά, γιατί ο παύλος και ο σαχτζάτ και όσοι άλλοι ποτέ δεν απέκτησαν όνομα δεν είναι πια εδώ, κι αυτοί το κάνουν γιατί τους συμφέρει, μη νομίζεις ότι συγκινήθηκαν·
Όταν έγραψα το κείμενο που ακολουθεί ήμουν εικοσιτεσσάρων ετών. Σήμερα, τριάντα. Στα χρόνια που μεσολάβησαν άλλαξαν πολλά. Η προσαρμογή έγινε βίαια. Βεβαιότητες ανατράπηκαν, αξιοπρέπειες συνεθλίβησαν, ψυχές πολτοποιήθηκαν. Τούτος είναι ο λόγος που αναδημοσιεύουμε το ίδιο κείμενο. Ανάλλαχτο. Σε μία περίοδο κατακλυσμιαίων ανακατατάξεων, η διαφύλαξη της ιστορικής μνήμης, είναι το προαπαιτούμενο οχύρωμα για τη διάσωση της ατομικής μας ταυτότητας. Η διάσωση της ατομικής μας ταυτότητας, σημαίνει τη διάσωση της ατομικής και συλλογικής μας ελευθερίας. Σε μία εποχή όπου όλα αίρονται, η μνήμη αγγέλλεται την ελευθερία. Οι άνθρωποι μόνο ελεύθεροι από οποιουδήποτε είδους δουλεία μπορούν να υπάρξουν. Η ταυτότητα συνεπάγεται την ετερότητα και αντιστρόφως. Το μέρος συνεπάγεται το όλον και αντιστρόφως. Το εγώ συνεπάγεται το εμείς και αντιστρόφως. Μνήμη και λήθη. Ύπαρξη και ανυπαρξία. Ελευθερία και δουλεία.
Το έργο του κ.Δεμπόνου αποτελεί σπονδή στην ελευθερία και στην ελεύθερη σκέψη.
Σήμερα το έχουμε περισσότερο ανάγκη από ποτέ άλλοτε.
Ας αφήσουμε για λίγο στην άκρη τους θεούς και τους δαίμονες μας ή ό,τι άλλο κουβαλάει ο καθένας από εμάς. Στο αλώνι που θα μετρηθούμε δεν χωράνε. Πρόκειται για την δική μας κόλαση, αυτή που ζούμε καθημερινά, αυτή στην οποία πληρώνονται όλα και, εν τέλει, όλα θα πληρωθούν. Εδώ δεν υπάρχει Φιλέσπλαχνος, ούτε Άφεση Αμαρτιών, ούτε Συγχώρεση. Και πάνω απ' όλα οι δικοί μας νεκροί δεν δικαιώνονται ποτέ. Αντιστέκονται σθεναρά σε αγιογραφίες και ηρωοποιήσεις. Αρνούνται πεισματικά το θάνατο τους. Επιμένουν να ζήσουν σε «έναν έρωτα επίγειο».
Η περίοδος που διανύουμε είναι ιστορική. Βρισκόμαστε, για όσους το έχουν αντιληφθεί, στο σημείο καμπής. Οι αόρατες ζυμώσεις, οι σιωπηλές διεργασίες και τα «βουβά κινήματα» που εξελίσσονται στα έγκατα της κοινωνίας μας συνεπάγονται κάτι μαγικό: την πολιτικοποίηση, της μέχρι πρότινος, ράθυμης, ιλαρής και απτέρου νέας γενιάς.
Τι συμβαίνει όμως στις περιπτώσεις όπου η Δικαιοσύνη δεν δείχνει να σέβεται έμπρακτα τον θεσμικό της ρόλο στο περί δικαίου αίσθημα της κοινωνίας και στο θεώρημα της πολιτικής ομαλότητας;
Κοίτα δεν σου κρύβομαι. Φοβάμαι. Είναι που φέτος στο διάβα μου από Αιγαίο και Ιόνιο είδα πολλούς με κάτι σβάστικες στο μπράτσο και κάτι ελληνικές σημαίες - κουρελόπανα, πανάθεμά τα - και με έπιασε μια θλίψη.
Κυκλοφόρησε μόλις το έντυπο ἔστω (Τεύχος 1, Σεπτέμβριος 2013) που αποτελεί φυσική συνέχεια και συνδέεται στενά με τον δικτυακό τόπο www.esto.gr. Το ἔστω κυκλοφορεί περιστασιακά και απροειδοποίητα, θα το βρείτε μπροστά Σας κι έχει άποψη. Εκδίδεται στην Κεφαλονιά με τάσεις φυγής και εξωστρέφειας αφού οι συντελεστές και «συνένοχοι» της προσπάθειας βρίσκονται διασκορπισμένοι σε Αργοστόλι, Πάτρα, Αθήνα, την Περιφέρεια ακόμα και την Ομογένεια ενώ τα θέματα και τα προβλήματα που πραγματεύεται δεν έχουν ιδιαίτερη πατρίδα ή εντοπιότητα ακόμα και όταν οι αφορμές για αυτά έχουν ονοματεπώνυμο και διεύθυνση.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα. Η ρήση αυτή του Μαρξ, βρήκε την δικαίωσή της και στην ελληνική πραγματικότητα. Λίγο μετά την εξαγγελία του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ για πρωτογενή πλεονάσματα και διαφαινόμενη σωτηρία και λίγο πριν την έναρξη της σχολικής χρονιάς των ελλειμμάτων και των προβλημάτων, δυο ιστορικές στιγμές της χώρας, έρχονται να θυμίσουν ότι 85 χρόνια μετά περίπου, τίποτα δεν έχει αλλάξει και όλα είναι όπως παλιά.
Στη δύσκολη περίοδο που βρισκόμαστε η έρευνα, η γνώση και η Παιδεία, είναι οι μόνες επενδύσεις που θα μπορούσαν να αποδώσουν σε τόσο μεγάλο βαθμό ώστε να ελπίζουμε σε ανατροπή της καθοδικής πορείας που έχει περιέλθει η οικονομία, η κοινωνία και η χώρα. Για να ελπίζουμε σε μία τέτοια κατεύθυνση θα έπρεπε η οικονομική, πνευματική και πολιτική ελίτ της χώρας να ξεπεράσουν τους φόβους και τις φοβίες τους και να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων. Η ελπίδα αυτή αργοπεθαίνει καθημερινά όσο αντί για Παιδεία οι αντίστοιχες ελίτ λανσάρουν την αφαίμαξη της λιτότητας.
H Ιστορία πάντα επαναλαμβάνεται. Συχνά με άλλα υποκείμενα, ή μάλλον με διαφορετικά αντικείμενα. Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί απόσπασμα μιας ανάλυσης του S. Gervasi* (μετάφραση Κώστας Γεώρμας) με γενικό τίτλο “γιατί το ΝΑΤΟ βρίσκεται στη Γιουγκοσλαβία” και ήταν ίσως το τελευταίο του κείμενο το οποίο παρουσίασε τις 13-14 Ιανουαρίου του 1996 στην Πράγα, στην Διάσκεψη για την Διεύρυνση του ΝΑΤΟ. Η ανάλυσή του, επίκαιρη και διαχρονική, δίνει μια εξήγηση για όλα όσα συμβαίνουν στις ημέρες μας και όσα θα συμβούν.
Αυτόματα προκύπτει και το ερώτημα, για ποιο λόγο επιμένει τόσο έντονα στη συρραφή των θρυμμάτων της κοινοβουλευτικής κι εκτελεστικής εξουσίας του; Είναι άραγε μόνον η αγωνία, να διαφυλάξει τουλάχιστον την υστεροφημία του και να μην γραφεί στην ιστορία το όνομά του με τον υπότιτλο του παντελώς “εχθρικού” ή έστω δυσάρεστου και αναποτελεσματικού πρωθυπουργού, ή κάτι πιο βαθύ; Κι αν αυτό ήδη έχει συντελεσθεί, πόσο απελπισμένες και άρα επιζήμιες είναι οι μελλοντικές κινήσεις του;
Σύμφωνα λοιπόν με το Παγκόσμιο Βαρόμετρο κατά της Διαφθοράς και την έκθεσή του για την Ελλάδα , όχι πριν αρχίσει το έργο της “διάσωσης” οικονομικής , πολιτικής και ηθικής , αλλά κοντά στο τέλος του, στις ημέρες μας δηλαδή και συγκεκριμένα με την έκθεσή του που δημοσιεύτηκε μόλις τον Ιούλιο του 2013 και αναφέρεται σε στοιχεία της αμέσως προηγούμενης διετίας, της Ελλάδας των Μνημονίων δηλαδή, 54% των ερωτηθέντων στη χώρα θεωρούν ότι το επίπεδο διαφθοράς στη χώρα έχει αυξηθεί τα τελευταία δύο χρόνια, τα Πολιτικά Κόμματα θεωρούνται ο πιο διεφθαρμένος θεσμός , με τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και το Κοινοβούλιο /Νομοθετική Εξουσία στη δεύτερη και τρίτη θέση αντίστοιχα.
Τα ιστορικά αυτά παραδείγματα δεν αποσκοπούν στην εξιλέωση της μεταπολιτευτικής περιόδου μέσα από το άλλοθι της προ-πολιτευτικής σκανδαλώδους εποχής. Ούτε φυσικά έχουν την δύναμη να πείσουν ότι η αναβίωση διάφορων “νοσταλγικών” περιόδων είναι προϊόν απάτης και όχι γέννημα της κοινωνικής εξαθλίωσης και κρίσης σε συνδυασμό με την απουσία ενός οράματος που θα τραβήξει την κοινωνία σε μια πιο ποιοτική χειραφέτηση. Δεν προσπαθεί τέλος, η καταγραφή αυτή, για την οποία άλλοι φυσικά και όχι ο γράφων κόπιασαν, να υφαρπάξει πολιτικές συνειδήσεις που ρέπουν προς τον πολιτικό εντυπωσιασμό και να τον στρέψουν το ίδιο “εντυπωσιακά” στην αντίθετη κατεύθυνση.
Η πρόσφατη συζήτηση που ξεκίνησε από την αμνήμονη μνημονιακή συγκυβέρνηση για την άρση του παγώματος των κατασχέσεων της πρώτης κατοικίας και η αποδεδειγμένη πια ένταση με την οποία το τραπεζικό σύστημα κυνηγά τους οφειλέτες όλων των ειδών, δίνουν τα πρώτα σημάδια του επερχόμενου σεναρίου που όλοι τοποθετούν μετά τις γερμανικές εκλογές.
Ντόπιες και τουριστικές φυλές απολαμβάνουν βόλτες στην κατάλευκη άμμο της ωραιότερης ατόλης στον κόσμο, snorkelling σε... τριπαριστούς βυθούς, jeeping στη ζούγκλα, ολοήμερους παραδοσιακούς χορούς, κρέατα-λουκούμι ψημένα σε λάκκους με ηφαιστειακές πέτρες.
Η επιχειρηματολογία των αριθμών και η όψιμα εμφανισθείσα διπλωματία των αριθμών, έστω και χωρίς απόλυτη λογιστική τεκμηρίωση, πολιτικά δικαιολογεί τους συσχετισμούς στο διεθνές στερέωμα, τις πολιτικές που επιλέγονται και ακολουθούνται, τα κράτη και τις κοινωνίες που βρίσκονται ή θα βρεθούν σε καθεστώς ομηρείας και φυσικά τις γεωπολιτικές εξελίξεις που αναμένονται έντονες και μακάρι όχι δραματικές το προσεχές διάστημα. Πίσω όμως από αυτούς τους άψυχους αριθμούς, κρύβονται ψυχές ανθρώπων και γενεών ολόκληρων, ένα ολόκληρο ανθρώπινο κόστος που δεν έχει εκτιμηθεί, ούτε αναλυθεί σε βάθος χρόνου. Είναι το τεράστιο κόστος που θα πληρώσει η γενιά των παιδιών μας από πρακτικές που ούτε κατά διάνοια δεν έχουν κοστολογηθεί.
Περισσότερα Σχόλια