Περιεχόμενο σχετικό με: «Άποψη»

"σκέφτομαι πως αυτά τα τρία συστατικά πρέπει να έχει η ζωή:
το Μεγάλο, το Ωραίο και το Συγκλονιστικό.
το Μεγάλο είναι να βρίσκεσαι μέσα στην Πάλη για μια Καλύτερη Ζωή. όποιος δεν το κάνει σέρνεται πίσω από τη ζωή.
το Ωραίο είναι καθετί που στολίζει τη ζωή. η Μουσική, τα Λουλούδια, η Ποίηση.
το Συγκλονιστικό είναι η Αγάπη."

σπρώχνω το παπούτσι μου για να χωρέσει στη ρωγμή. το τσιμέντο έχει ανοίξει στα δύο. το παπούτσι αρνείται να μπει μέσα στη σχισμή και να χαθεί στην άβυσσο των τεκτονικών πλακών, των κακοτεχνιών και του σκοταδιού. κοιτάζω πάνω. ο ήλιος κρύφτηκε για τα καλά από τον ουρανό του νησιού και η βροχή επιχειρεί να κατακλύσει τα πάντα, να παρασύρει το φόβο, τις φωνές, τα ουρλιαχτά, το κρουαζιερόπλοιο που φιλοξενεί ακόμα κόσμο, τους βράχους που συνεχίζουν να πέφτουν. κοιτάζω δεξιά.

Δεν έχει περάσει ώρα από τη στιγμή που ενημερωθήκαμε κι εμείς όπως κάθε πολίτης, για την πρωτοβουλία 12 βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ να αιτηθούν την πρόσκληση για ενημέρωση της Διαρκούς Επιτροπής Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής σχετικά με την πορεία ερευνών για τους υδρογονάνθρακες, μεταξύ άλλων και στο Ιόνιο. Κι ενώ από τον τίτλο του αιτήματός τους στον Πρόεδρο της Επιτροπής, μια θετική πρώτη αντίδραση ήταν σχεδόν αυτόματη, η ανάγνωση του κειμένου, προκάλεσε απορίες σε όλους εμάς, κατοίκους και μη της Κεφαλονιάς αλλά και των υπόλοιπων νησιών του Ιονίου.

Ανατριχιαστικά σκληρή διαμορφώνεται η πραγματικότητα το τελευταίο διάστημα για μια θάλασσα που στις όχθες της χτίστηκαν τόσοι διαφορετικοί και σημαντικοί πολιτισμοί. Η Μεσόγειος, από θεμέλιο του σύγχρονου κόσμου, δυστυχώς μετατρέπεται στο χημικό του αποχωρητήριο. Απόδειξη κι αυτό για τη τεθλασμένη πορεία μιας ισχυρής κι επικρατούσας παγκόσμιας τάξης, στο διάβα της οποίας εγκαταλείπονται άνθρωποι, θάλασσες, κοινωνίες, λαοί, αρχές και αξίες. Στα κύματα και τον βυθό της, ένας γεωπολιτικός οδοστρωτήρας αφοδεύει τις ακαθαρσίες των πολιτικών και στρατιωτικών του επιλογών.

Την ίδια ακριβώς ημέρα που ο Πρωθυπουργός της χώρας επισκέφτηκε εκτάκτως τη Κεφαλονιά για να διαπιστώσει ο ίδιος το μέγεθος του προβλήματος και λίγο μετά τη διατύπωση δηλώσεων για τη “Κεφαλονιά που άντεξε” και τη “Κυβέρνηση που στέκεται και θα σταθεί δίπλα στα προβλήματα που άφησε ο σεισμός”, ο πολλά υποσχόμενος Υπουργός – Ειδικός επί των ενεργειακών ζητημάτων της χώρας, ο κος Μανιάτης, έσπευδε στην Αθήνα να πανηγυρίσει για την ολοκλήρωση της επεξεργασίας των δεδομένων από τις σεισμικές έρευνες για υδρογονάναθρακες στο Ιόνιο (και τη Νότια Κρήτη) και τη μετα

Για άλλη μια φορά, το ζήτημα των προτεραιοτήτων της Ε.Ε επανέρχεται στο προσκήνιο και μάλιστα υπό την προεδρία της χώρας μας. Έτσι, επιβεβαιώνεται και πάλι, πως με την προσοχή στραμμένη στους οικονομικούς δείκτες, στις νομισματικές ισοτιμίες, στα κέρδη και τις ζημίες αναπτυξιακών πολιτικών, εύκολα και ύποπτα, έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα η τύχη της κλιματολογικής ισορροπίας, όπως και άλλα περιβαλλοντικά ζητήματα.

Φίλες και φίλοι, στη νέα αυγή που ξημερώνει για τη χώρα αλλά και για ολόκληρο τον ελληνισμό που βρίσκεται διασκορπισμένος σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, αισθανόμαστε την ανάγκη να ζητήσουμε μια μεγάλη συγγνώμη για τα λάθη μας, για τις υπερβολές μας, για τη δυσπιστία μας απέναντι σε θεσμούς και κόμματα, για όλα αυτά τα σφάλματα που εμείς διαπράξαμε τόσα χρόνια στέλνοντας τη χώρα στον Καιάδα - μεταφορικώς και κυριολεκτικώς.

Τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο του 1943, στην Ελεύθερη Ελλάδα, στις περιοχές που παρά την Γερμανική Κατοχή ήταν υπό τον έλεγχο των ανταρτών, πραγματοποιήθηκαν αυτοδιοικητικές εκλογές. Σε αυτές, για πρώτη φορά στην Ιστορία μας, ψήφισαν γυναίκες και οι νέοι από 17 ετών και πάνω. Το γεγονός ότι σε μια υπό ξένη κατοχή χώρα, με έναν εμφύλιο να προετοιμάζεται με πολλές αερομεταφερόμενες κάσες χρυσές λίρες Αγγλίας, οι αντιστασιακές δυνάμεις διενεργούν δημοτικές εκλογές θα αρκούσε από μόνο του για να καταδείξει την σημασία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Αρκετά ...αφαιρετική προσέγγιση για ένα τόπο που έχει τόσα προβλήματα, θα σκεφτεί ίσως κάποιος. Ίσως ναι, αλλά η σωστή ισορροπία σε αυτές τις έννοιες και τις αντίστοιχες πρακτικές φέρνει αποτελέσματα. Το όραμα και οι ενδιάμεσοι στόχοι που το υλοποιούν μπορούν να φέρουν λύσεις για τις ανάγκες, ο σχεδιασμός να προλάβει ή να αντιμετωπίσει τις ζημιές. Χωρίς όμως όραμα και σχεδιασμό, η μία ανάγκη θα αντιμάχεται την άλλη και η μία ζημιά θα καθυστερεί ή θα προκαλεί την επόμενη.

Σε πρόσφατο ενεργειακό συνέδριο, μόλις προ λίγων ημερών, ανακοινώθηκε από τον αρμόδιο υπουργό που σχεδόν “εργολαβικά” έχει αναλάβει την διαφημιστική εκστρατεία για τους υδρογονάνθρακες, ότι οι πρώτες αναλύσεις των δεδομένων από τις σεισμικές έρευνες που έγιναν στο Ιόνιο αλλά και τη θαλάσσια περιοχή νότια της Κρήτης, αναδεικνύουν την αισιόδοξη προοπτική, οτι οι στόχοι που είχαν εξ αρχής τεθεί , θα υλοποιηθούν.

«Εγώ θέλω να έρχεσαι να με βλέπεις τώρα. Δεν με νοιάζει τι θα κάνεις στον τάφο μου όταν πεθάνω», μου έλεγε πολύ συχνά ο παππούς μου όταν ήμουν μικρός. Ο παππούς είχε περάσει πολλά στη ζωή του: ανέχεια, αγωνίες, αγώνες και εξορίες. Και αν στην παιδαγωγική του αποδίδω την ιδιόρρυθμη σχέση μου με μνημόσυνα, τάφους και μνημεία είναι τα γονίδια του που φταίνε για την σχέση με τις μεγάλες προσωπικότητες, τις αυθεντίες, τους ηγέτες, τους εθνάρχες, τους νεκρούς και τους ήρωες. Σε αυτή την κοσμοθεώρηση που κληρονόμησα, οι νεκροί δεν δικαιώνονται ποτέ από αυτό και μόνο το γεγονός του θανάτου τους.