Μεσόγειος: Η Χημική Λεκάνη ενός “πολιτισμένου” κόσμου.

warning: Creating default object from empty value in /home1/esto/public_html/sites/all/modules/openpublish_core/theme_helpers/node-article.tpl.inc on line 45.

Ανατριχιαστικά σκληρή διαμορφώνεται η πραγματικότητα το τελευταίο διάστημα για μια θάλασσα που στις όχθες της χτίστηκαν τόσοι διαφορετικοί και σημαντικοί πολιτισμοί. Η Μεσόγειος, από θεμέλιο του σύγχρονου κόσμου, δυστυχώς μετατρέπεται στο χημικό του αποχωρητήριο. Απόδειξη κι αυτό για τη τεθλασμένη πορεία μιας ισχυρής κι επικρατούσας παγκόσμιας τάξης, στο διάβα της οποίας εγκαταλείπονται άνθρωποι, θάλασσες, κοινωνίες, λαοί, αρχές και αξίες. Στα κύματα και τον βυθό της, ένας γεωπολιτικός οδοστρωτήρας αφοδεύει τις ακαθαρσίες των πολιτικών και στρατιωτικών του επιλογών.
 
Από τη μια, τα υποθαλάσσια ενεργειακά αποθέματα που θα εξασφαλίσουν στα κυρίαρχα κράτη τη φθηνή και γρήγορη ενεργειακή τους αυτάρκεια κι από την άλλη, η ανεξέλεγκτη διάχυση στον πυθμένα της Μεσογείου χημικών αποβλήτων με μεθόδους τεχνικής ανεπάρκειας, δόκιμης αποτελεσματικότητας και περιβαλλοντικής ματαιότητας. Με μια λέξη, βέβαιη καταστροφή.
 
Στη κοινή αυτή θέα της καταστροφής, ασήμαντοι και τελικά ανύπαρκτοι πολιτικοί διακομιστές (συμφερόντων), μέσα απο κρατικούς ή και διακρατικούς διακοσμητικούς θώκους, ξεπουλούν κάθε έννοια λογικής, ζωής, επιβίωσης, φύσης, προοπτικής. Στα διεθνή τους συνέδρια, η αναμόχλευση μιας διαχρονικής υπόσχεσης με τηλεοπτικό-επικοινωνιακό ορίζοντα, αλλά στη πραγματικότητα κανένας οίκτος για το μέλλον των παιδιών που αντί για θάλασσες  θα ζωγραφίζουν εξέδρες και πτώματα.
 
Εγκλήματα δεν είναι μόνο τα του πολέμου. Κι ας στήθηκαν μόνο γι αυτά Διεθνή Δικαστήρια. Εγκληματίες δεν είναι μόνο οι εξ ανατολής Δυνάστες που έπαιξαν στα δάκτυλα τους τύχες ανθρώπων και λαών. Εγκληματική παραμένει και κάθε παγκόσμια “ισορροπία” στο παρόν που επιβάλλει κι επιτάσσει επιπόλαια, μια δραματική ανισορροπία για το μέλλον. Φορτώνοντας μια θάλασσα που ταξιδεύει εσώκλειστη σε δυο φεγγίτες, με τοξικά απόβλητα μιας απέραντης καταστροφής. Αυτός είναι ο πραγματικός ακήρυχτος πόλεμος κι εμείς ακόμη ανυποψίαστοι απολαμβάνουμε τον Μεσογειακό μας ήλιο. Κι ας στέκουν  λίγο κάτω από τα κύματα του Οδυσσέα, τόνοι χιλιάδες τοξικών, ενός πολέμου που κάποιοι νομίζουν πως ποτέ ΔΕΝ ξεκίνησε κι ας ζήσουμε στο μέλλον τις συνέπειες του.