strict warning: Non-static method view::load() should not be called statically in /home1/esto/public_html/sites/all/modules/views/views.module on line 906.
strict warning: Declaration of views_handler_argument::init() should be compatible with views_handler::init(&$view, $options) in /home1/esto/public_html/sites/all/modules/views/handlers/views_handler_argument.inc on line 744.
strict warning: Declaration of views_handler_filter::options_validate() should be compatible with views_handler::options_validate($form, &$form_state) in /home1/esto/public_html/sites/all/modules/views/handlers/views_handler_filter.inc on line 607.
strict warning: Declaration of views_handler_filter::options_submit() should be compatible with views_handler::options_submit($form, &$form_state) in /home1/esto/public_html/sites/all/modules/views/handlers/views_handler_filter.inc on line 607.
strict warning: Declaration of views_handler_filter_boolean_operator::value_validate() should be compatible with views_handler_filter::value_validate($form, &$form_state) in /home1/esto/public_html/sites/all/modules/views/handlers/views_handler_filter_boolean_operator.inc on line 159.
strict warning: Declaration of views_plugin_style_default::options() should be compatible with views_object::options() in /home1/esto/public_html/sites/all/modules/views/plugins/views_plugin_style_default.inc on line 24.
strict warning: Declaration of views_plugin_row::options_validate() should be compatible with views_plugin::options_validate(&$form, &$form_state) in /home1/esto/public_html/sites/all/modules/views/plugins/views_plugin_row.inc on line 134.
strict warning: Declaration of views_plugin_row::options_submit() should be compatible with views_plugin::options_submit(&$form, &$form_state) in /home1/esto/public_html/sites/all/modules/views/plugins/views_plugin_row.inc on line 134.
warning: Creating default object from empty value in /home1/esto/public_html/sites/all/modules/openpublish_core/openpublish_core.module on line 248.
strict warning: Non-static method view::load() should not be called statically in /home1/esto/public_html/sites/all/modules/views/views.module on line 906.
strict warning: Non-static method view::load() should not be called statically in /home1/esto/public_html/sites/all/modules/views/views.module on line 906.
Η συντακτική ομάδα και τα μέλη του ἔστω αποφάσισαν να συμμετέχουν στις Εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση με εποικοδομητικό τρόπο, ανοίγοντας την πολιτική συζήτηση πάνω στα κεντρικά ζητήματα που, κατά την άποψη τους, θα είναι ζωτικής σημασίας για την τοπική κοινωνία στην διάρκεια της νέας δημοτικής θητείας. Για το σκοπό αυτό απευθύνεται στις δημοτικές παρατάξεις και τους επικεφαλής τους που θα διεκδικήσουν την ψήφο των δημοτών στις επόμενες εκλογές και τους ζητάει να διευκρινίσουν τις θέσεις τους πάνω σε κεντρικά ζητήματα.
Δεν επιθυμούμε κύριοι την επανάληψη της μεταπολιτευτικής Ελλάδας. Εμείς θέλουμε να ξαναγράψουμε την Ιστορία από την αρχή, με άλικα, αληθινά γράμματα. Με το αλφάβητο του αγωνιζόμενου λαού. Που ξεκινάει από την ελευθερία του καθενός, περνάει από την ισότητα όλων και τερματίζει στην ευτυχία του διπλανού μας.
"σκέφτομαι πως αυτά τα τρία συστατικά πρέπει να έχει η ζωή: το Μεγάλο, το Ωραίο και το Συγκλονιστικό.
το Μεγάλο είναι να βρίσκεσαι μέσα στην Πάλη για μια Καλύτερη Ζωή. όποιος δεν το κάνει σέρνεται πίσω από τη ζωή.
το Ωραίο είναι καθετί που στολίζει τη ζωή. η Μουσική, τα Λουλούδια, η Ποίηση.
το Συγκλονιστικό είναι η Αγάπη."
Στη χώρα αυτή που όλα τελούν υπό συνθήκες αναμονής και ανοχής, που ο κόσμος αναζητεί διέξοδο μέσα από τη ψήφο διαμαρτυρίας και όχι δημιουργίας, που παρακολουθεί τις τρεις εξουσίες (νομοθετική-εκτελεστική-δικαστική) να συνεχίζουν τη μεροληπτική τους πορεία προς την εξιλέωση και την επιτυχία εξοντωτικών πολιτικών, φαντάζει απολύτως λογική η επιστροφή του κοινού μέσου όρου στη διακριτική βουβαμάρα του κατασχεμένου καναπέ του.
σπρώχνω το παπούτσι μου για να χωρέσει στη ρωγμή. το τσιμέντο έχει ανοίξει στα δύο. το παπούτσι αρνείται να μπει μέσα στη σχισμή και να χαθεί στην άβυσσο των τεκτονικών πλακών, των κακοτεχνιών και του σκοταδιού. κοιτάζω πάνω. ο ήλιος κρύφτηκε για τα καλά από τον ουρανό του νησιού και η βροχή επιχειρεί να κατακλύσει τα πάντα, να παρασύρει το φόβο, τις φωνές, τα ουρλιαχτά, το κρουαζιερόπλοιο που φιλοξενεί ακόμα κόσμο, τους βράχους που συνεχίζουν να πέφτουν. κοιτάζω δεξιά.
Και μπορεί σε συνθήκες μνημονιακής αποσύνθεσης και δημοσιονομικής συρρίκνωσης τα αποτιμημένα σε δις χαμόγελα από ένα μακρυνό αύριο να γράφουν όμορφα στους τηλεοπτικούς δείκτες, όμως σε καμία περίπτωση δεν μπορούν, σήμερα, να πείσουν κανέναν -και μάλιστα κάτοικο των ανωτέρω περιοχών- για την ορθότητα των αριθμών, την ειλικρίνεια των εξαγγελιών, την κρισιμότητα των στιγμών, καθώς και για την ένταση, την έκταση και την ταχύτητα των συνεπειών.
Το αίτημα για σύγκληση της αρμόδιας Επιτροπής που υπογράφεται από βουλευτές, οι περισσότεροι εκ των οποίων δεν έχουν σχέση αντιπροσώπευσης με τα νησιά μας, δεν αναφέρεται στη κρίσιμη λόγω επικινδυνότητας Διαρκή Επιτροπή Προστασίας Περιβάλλοντος της Βουλής, αλλά στην Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου (!!!), αρμόδια για πολλά θέματα, όχι όμως περιβαλλοντικά, που λόγω και της πρόσφατης σεισμικής διέγερσης έχουν καταστεί απολύτως επίκαιρα και επιτακτικά.
Κάθε που ανοίγει ο καιρός εγώ θυμάμαι το Διονύσιο Σολωμό. Και συγκεκριμένα αυτό το ποίημά του που περιγράφει την ημέρα της Λαμπρής.
Στις εκδρομές που κάναμε οικογενειακώς με το αυτοκίνητο όταν ήμουν ακόμα παιδί -ο καύσωνας στο φουλ, ο κλιματισμός άγνωστη λειτουργία για το Lada, το στομάχι εχθρός των εμπειριών μου από τότε, οι εικόνες από τα τοπία της χώρας να εναλλάσσονται γρήγορα, ο αδερφός μου να ρωτάει και να μαθαίνει με εκνευριστική ευκολία ποτάμια, λίμνες, νομούς και πρωτεύουσες, εγώ να ρωτάω πότε φτάνουμε για να κατέβω τρεκλίζοντας από το αυτοκίνητο- στις εκδρομές λοιπόν αυτές που τόσο έντονα έχουν χαραχτεί στη μνήμη μου, οι γονείς μου δεν άκουγαν τα τραγούδια που άκουγαν οι υπόλοιποι γονείς.
Από τη μια, τα υποθαλάσσια ενεργειακά αποθέματα που θα εξασφαλίσουν στα κυρίαρχα κράτη τη φθηνή και γρήγορη ενεργειακή τους αυτάρκεια κι από την άλλη, η ανεξέλεγκτη διάχυση στον πυθμένα της Μεσογείου χημικών αποβλήτων με μεθόδους τεχνικής ανεπάρκειας, δόκιμης αποτελεσματικότητας και περιβαλλοντικής ματαιότητας. Με μια λέξη, βέβαιη καταστροφή.
Με αφορμή την ευρεία έντυπη και ηλεκτρονική δημοσιοποίηση σε τοπικά, περιφερειακά και κεντρικά ΜΜΕ της συζήτησης που σε ανύποπτο χρόνο εδώ και μήνες η Πρωτοβουλία μας έχει ξεκινήσει, και εξ' αιτίας της έκδηλης αγωνίας της τοπικής κοινωνίας που μαστίζεται από τις συνέπειες της έντονης σεισμικής ακολουθίας - μιας αγωνίας κοινής πλέον σε όλα τα νησιά του Ιονίου για τις επιπτώσεις και τις συνέπειες των εξορύξεων στα νερά του Ιονίου και ιδίως τα όμορα της Κεφαλονιάς - για ακόμη μια φορά οφείλουμε να επισημάνουμε την προκλητική αδιαφορία της κυβέρνησης, που αγγίζει πλέον τα όρια της ύποπτης και σκοπούμενης σιγής για τη σχέση των σεισμικών ιδιαιτεροτήτων του Ιονίου με τις μελλοντικές σεισμικές έρευνες και τις επερχόμενες εξορύξεις υδρογονανθράκων.
Εκτός δε απο ανιστόρητη και προκλητική, η μόλις χθεσινή τοποθέτηση του αρμόδιου Υπουργού, δηλώνει με σαφή και συγκεκριμένο τρόπο την κυνική και πραγματική αδιαφορία της συγκεκριμένης αυτής “ενεργειακής” πολιτικής για το Ιόνιο, τα νησιά και τις τοπικές κοινωνίες, μια αδιαφορία που αγγίζει τα όρια της πιο απροκάλυπτης αναλγησίας καθώς αντί το επίσημο κράτος να ανασυγκροτεί ένα σχέδιο αποκατάστασης και επανόρθωσης των συνεπειών από έναν καταστροφικό σεισμό στο Ιόνιο, κύριο μέλημα, ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΗΜΕΡΑ, αποτελεί η προώθηση στις διεθνείς αγορές θαλασσίων οικοπέδων του Ιονίου με ενεργειακό ενδιαφέρον.
Γιατί τέλος, μαζί με τον αντισεισμικό κανονισμό, δεν σχεδιάστηκε ποτέ, ούτε υλοποιήθηκε ένας φιλοσεισμικός προγραμματισμός, όχι απλά για τη διαχείριση κρίσεων, αλλά για τη “οργάνωση” όλων των φυσικών και ανθρώπινων πλεονεκτημάτων που συμβιώνουν πότε αρμονικά και πότε εκρηκτικά σε αυτό το “ιδι-όμορφο” νησί.
Αξίζει όμως άραγε η όποια έστω και με πιθανότητες επιστημονικής φαντασίας οικονομική ανάκαμψη, εάν θυσιαστεί η προοπτική της χώρας σε βάθος δεκαετιών, σε ανθρώπινους και φυσικούς πόρους; Αξίζει, η επιδιωκόμενη για το 2047 εξόφληση των μνημονιακών χρεών, όταν περίπου 20 χρόνια μετά, θα έχουν ολοκληρωτικά εξαφανισθεί, οι αναγκαίοι ακόμη και για επιβίωση φυσικοί πόροι και τμήματα του πληθυσμού θα έχουν εξοριστεί από τις πόλεις και τα χωριά των παππούδων τους;
">Ακόμη και οι αριθμοί, σαστισμένοι δείχνουν το δρόμο προς το απόλυτο κενό. Η ανεργία, τα λουκέτα, οι κατασχέσεις χτυπούν τους άπειρους δείκτες του κόκκινου. Μια ολόκληρη χώρα, τόσες μετρημένες γενιές, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι χρωματίζονται σε λάμψεις κοινωνικού συναγερμού. Μόνο κάποιοι “μαύροι” δείκτες απέμειναν να παίζουν την απόδραση Ξηρού, την αθεία κάποιου αρχηγού, τον ξενώνα κάποιου υπουργού. Κι όλα αυτά, μέχρι το κουδούνι να ξυπνήσει τον βαρύ εθνικό μας λήθαργο.
Φίλες και φίλοι, στη νέα αυγή που ξημερώνει για τη χώρα αλλά και για ολόκληρο τον ελληνισμό που βρίσκεται διασκορπισμένος σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, αισθανόμαστε την ανάγκη να ζητήσουμε μια μεγάλη συγγνώμη για τα λάθη μας, για τις υπερβολές μας, για τη δυσπιστία μας απέναντι σε θεσμούς και κόμματα, για όλα αυτά τα σφάλματα που εμείς διαπράξαμε τόσα χρόνια στέλνοντας τη χώρα στον Καιάδα - μεταφορικώς και κυριολεκτικώς.
>Έτσι, αν πράγματι όλο αυτό αληθεύει, πρόκειται για πολιτικά “εγκαίνια” καθώς είναι η πρώτη φορά στη χώρα που επίσημα ανακοινώνεται η σύναψη δεσμού, δηλαδή πολιτικού αρραβώνα μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝ.ΕΛ, έστω και μέσω των “ανεξαρτήτων” όπως συνηθίζεται να λέγεται σε αυτοδιοικητικές εκλογές κινήσεων, ενός αρραβώνα που έρχεται ως επισφράγισμα της εδώ και καιρό έντονης φημολογίας αλλά και παράλληλης διάψευσης, πως ριζοσπαστική αριστερά και αντιμνημονιακή δεξιά, έχουν μπει για τα καλά απο κοινού στο κυβερνητικό κάδρο.
Είναι ιδιαίτερα ύποπτο που οι επίδοξοι πολιτευτές προτάσσουν την χωροταξία των βιλαετιών τους ενώ δεν λένε τσιμουδιά στον κόσμο που θα υπηρετήσουν για τους οικονομικούς πόρους και τις ελευθερίες που τους στέρησε με αντισυνταγματικά νομοθετήματα η υπό Γερμανική επιτήρηση κεντρική εξουσία πετώντας στον κάλαθο των αχρήστων τις βασικότερες αρχές της αυτοδιοίκησης: την διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια
Τα Καλλικρατικά σύνδρομα διάρθρωσης κεντρικών και τοπικών εξουσιών, όπως και η πολιτική υπόσχεση για μελλοντική νομοθετική τους (και μόνο) κατάργηση, κρατούν το όραμα μιας εναλλακτικής κυριαρχικής εξουσίας, καθηλωμένο σε παλαιοκομματικά συστήματα πελατειακού και παραγοντικού χαρακτήρα.
Η αλλαγή λοιπόν σε πρακτικές και αντιλήψεις προϋποθέτει ανανέωση. Αλλά ανανέωση πρώτα αξιακή και μετά προσώπων. Πρόσωπα που μπορούν να συζητήσουν, να διαφωνήσουν, να συνεργαστούν, να σχεδιάσουν, να αξιολογήσουν, να χάσουν, να λαθέψουν. Αλλά όλα αυτά σε κοινά αξιακά πλαίσια. Υπηρετώντας στόχους κοινούς για αποτελέσματα και λύσεις για όλους.
Όταν άρχισα να γράφω αυτό το κείμενο ήθελα να σας μιλήσω για τον Καλλικρατή, την «αρχή της εγγύτητας», την περιφερικότητα, την αποκέντρωση, τη δημόσια σφαίρα, την αμεσοδημοκρατία και την κοινωνία των πολιτών.
Ρητορίες και λοιπές τεχνοκρατικές βλακείες.
Κι όλα, βέβαια, εκ του ασφαλούς και με ύφος διδακτικό. Έτσι συνήθισα.
Πείτε μου, δεν ήμουν ηλίθιος;
Ίσως αυτό να μην άλλαζει βέβαια. Έμφυτο θα μου πείτε γαρ.
Όμως, παρόλα αυτά, θα σας πω τα ακόλουθα και μόνον.
Ζω με το φόβο πως ο ιστορικός του μέλλοντος δεν θα βρει τίποτα να γράψει για τούτη εδώ τη γενιά, για τούτη εδώ την εποχή, για αυτά τα χρόνια βίαιου αφανισμού, βίαιου σωφρονισμού, βίαιου φανατισμού. Όλα βίαια γίνονται, μα μου φαίνεται πως ακόμα και η βία αναγκάστηκε σε εθελούσια έξοδο και συνταξιοδοτήθηκε νωρίς· δεν είναι πια η μαμή της Ιστορίας, δεν ξεγεννάει πια κινήματα, δεν φέρνει στον κόσμο επαναστάσεις, δεν βγαίνει στα μικρόφωνα να δηλώσει με άγρια χαρά «πως απόψε φέραμε στον κόσμο έναν υγιέστατο Μάη του ’68, δύο χαμογελαστά δίδυμα προερχόμενα από διαφορετικά ωάρια που θα τα ονομάσουμε ΕΛΑΣ και ΕΑΜ για να μην τα μπερδεύουμε, ένα εξαμηνίτικο Πολυτεχνείο που θα χρειαστεί να θυσιάσουμε την Κύπρο για να το κρατήσουμε στη ζωή».
Περισσότερα Σχόλια