Βιογραφικό Συγγραφέα
- 03/04/2014 - 12:13 (Πολιτική)
Δεν επιθυμούμε κύριοι την επανάληψη της μεταπολιτευτικής Ελλάδας. Εμείς θέλουμε να ξαναγράψουμε την Ιστορία από την αρχή, με άλικα, αληθινά γράμματα. Με το αλφάβητο του αγωνιζόμενου λαού. Που ξεκινάει από την ελευθερία του καθενός, περνάει από την ισότητα όλων και τερματίζει στην ευτυχία του διπλανού μας.
- 30/03/2014 - 17:54
"σκέφτομαι πως αυτά τα τρία συστατικά πρέπει να έχει η ζωή:
το Μεγάλο, το Ωραίο και το Συγκλονιστικό.
το Μεγάλο είναι να βρίσκεσαι μέσα στην Πάλη για μια Καλύτερη Ζωή. όποιος δεν το κάνει σέρνεται πίσω από τη ζωή.
το Ωραίο είναι καθετί που στολίζει τη ζωή. η Μουσική, τα Λουλούδια, η Ποίηση.
το Συγκλονιστικό είναι η Αγάπη."Νίκος Μπελογιάννης
- 04/03/2014 - 14:58
σπρώχνω το παπούτσι μου για να χωρέσει στη ρωγμή. το τσιμέντο έχει ανοίξει στα δύο. το παπούτσι αρνείται να μπει μέσα στη σχισμή και να χαθεί στην άβυσσο των τεκτονικών πλακών, των κακοτεχνιών και του σκοταδιού. κοιτάζω πάνω. ο ήλιος κρύφτηκε για τα καλά από τον ουρανό του νησιού και η βροχή επιχειρεί να κατακλύσει τα πάντα, να παρασύρει το φόβο, τις φωνές, τα ουρλιαχτά, το κρουαζιερόπλοιο που φιλοξενεί ακόμα κόσμο, τους βράχους που συνεχίζουν να πέφτουν. κοιτάζω δεξιά.
- 12/02/2014 - 23:53
Κάθε που ανοίγει ο καιρός εγώ θυμάμαι το Διονύσιο Σολωμό. Και συγκεκριμένα αυτό το ποίημά του που περιγράφει την ημέρα της Λαμπρής.
Στις εκδρομές που κάναμε οικογενειακώς με το αυτοκίνητο όταν ήμουν ακόμα παιδί -ο καύσωνας στο φουλ, ο κλιματισμός άγνωστη λειτουργία για το Lada, το στομάχι εχθρός των εμπειριών μου από τότε, οι εικόνες από τα τοπία της χώρας να εναλλάσσονται γρήγορα, ο αδερφός μου να ρωτάει και να μαθαίνει με εκνευριστική ευκολία ποτάμια, λίμνες, νομούς και πρωτεύουσες, εγώ να ρωτάω πότε φτάνουμε για να κατέβω τρεκλίζοντας από το αυτοκίνητο- στις εκδρομές λοιπόν αυτές που τόσο έντονα έχουν χαραχτεί στη μνήμη μου, οι γονείς μου δεν άκουγαν τα τραγούδια που άκουγαν οι υπόλοιποι γονείς.
- 09/02/2014 - 15:16
παράθυρο στον ουρανό και θύρα στο αιώνιο
αγέρωχη και όμορφη στολίζεις το Ιόνιο
μέσα στης γης τα έγκατα παλεύουν οι θεοί σου
ποιος θα σε κάμει να του πεις τώρα είμαι δική σου
- 31/10/2013 - 02:09
τώρα τελευταία μου λιγόστεψαν οι νορμάλ οι σκέψεις, οι καθημερινές, οι επηρεασμένες από τα τρέχοντα, μίζες, πασόκ, φασίστες, νεοναζί, ανακριτής, εισαγγελέας, φτύνω, μαχαίρι, εγκληματίες, όλα τούτα τελωσπάντων που φαίνεται πως ανέλαβαν πια να φέρουν εις πέρας οι τηλεοράσεις, όπου κι αν ανοίξεις ακούς σοκ και δέος για τα εγκλήματά τους, και δεν είναι ότι δε λένε αλήθεια, αλήθεια λένε, αλλά να, όταν η αλήθεια βγαίνει από τα δικά τους στόματα είναι κάπως ψεύτικη, χάνει ουσία και νόημα, ξέρεις ότι τώρα που σου λένε την αλήθεια οι ζωές έχουν πια χαθεί, ξέρεις ότι τώρα που δηλώνουν ξαφνικά άνθρωποι όλοι αυτοί οι υπουργοί και οι μπάτσοι και οι ανακριτές και οι δημοσιογράφοι είναι πια αργά, γιατί ο παύλος και ο σαχτζάτ και όσοι άλλοι ποτέ δεν απέκτησαν όνομα δεν είναι πια εδώ, κι αυτοί το κάνουν γιατί τους συμφέρει, μη νομίζεις ότι συγκινήθηκαν·
- 01/10/2013 - 14:05
Κοίτα δεν σου κρύβομαι. Φοβάμαι. Είναι που φέτος στο διάβα μου από Αιγαίο και Ιόνιο είδα πολλούς με κάτι σβάστικες στο μπράτσο και κάτι ελληνικές σημαίες - κουρελόπανα, πανάθεμά τα - και με έπιασε μια θλίψη.
