Ασφαλώς, η ανακοίνωση του Σίμου Κεδίκογλου το μοιραίο βράδυ της 11ης Ιουνίου, θα μείνει στην ιστορία ως μνημείο υποκρισίας και ως παιδαριώδης απόπειρα χειραγώγησης της κοινής γνώμης. Στην ανακοίνωση αυτή, το κράτος κατήγγειλε ουσιαστικά τον… εαυτό του και τα πεπραγμένα του από τη μεταπολίτευση και μετά. Ακόμα κι ένα πεντάχρονο παιδί, το πρώτο πράγμα που θα ρωτούσε είναι ποιος δημιούργησε και εξέθρεψε τις «ιερές αγελάδες» του κ.Κεδίκογλου, ποιος δημιούργησε και εμπέδωσε το «καθεστώς αδιαφάνειας», ποιος πριμοδότησε την «απίστευτη σπατάλη», όχι μόνο της ΕΡΤ αλλά και όλου του δημόσιου τομέα; Δεδομένου ότι η απάντηση σε αυτό είναι προφανής, τότε το κράτος δια της κυβέρνησης επέλεξε να εφαρμόσει πλήρως την οικτρή τακτική «χέρι πονάει, χέρι κόβει», σε μια διαδικασία γοργού αυτοακρωτηριασμού, ώσπου να μη μείνει πλέον τίποτα από αυτά που νοούνται ως δημόσια αγαθά σε καθεστώς δημοκρατίας (υγεία, παιδεία, ενημέρωση, ηλεκτρισμός, ύδρευση, κτλ). Αν λοιπόν το κράτος αναπτύσσει αυτοκτονικές διαθέσεις, αναδύεται εύλογα το ερώτημα «Ποιος κυβερνάει τελικά αυτόν τον τόπο;»