ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΗΤΑΝ ΕΔΩ

Στην επέτειο από τον θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου, θα ανέμενε κανείς την τέλεση πολιτικού μνημοσύνου για τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ. Κι όμως, ήδη εδώ και λίγες ημέρες μετά την ανακοίνωση του σημερινού προέδρου του, ότι το ΠΑΣΟΚ συνεχίζει όχι απλά να στηρίζει αλλά και να συμμετέχει στην νέα κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά ακόμη και μετά την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ, πρόλαβε το πολιτικό μνημόσυνο για τον ιδρυτή, η δια στόματος του Προέδρου θανή της παράταξης που “ πολέμησε τη δεξιά “ και την “ έβαλε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας” .
 
Εξήγηση με όρους πολιτικής λογικής για την στάση αυτή του πάλαι ποτέ Κινήματος, με όρους κοινωνιολογικούς ή ψυχολογικούς, δεν μπορεί να υπάρξει. Ούτε πουθενά σε κάποιο πολιτικό εγχειρίδιο ακόμη και των πιο συντηρητικών σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων, θα συναντήσει κανείς τέτοια σκληρή δεξιά πολιτική να υποστηρίζεται με τόση θέρμη και επιμονή υπό τον διακριτικό και μάλλον όπως η ιστορία απέδειξε εμπορικό τίτλο του “Σοσιαλιστικού Κινήματος”.
 
Η εμμονή αυτή του ΠΑΣΟΚ, με το πρόσχημα της σωτηρίας της χώρας από την καταστροφή, να στηρίζει πλέον μόνη της μια συνεχώς και πιο ακροδεξιά πολιτική, έχει βαθειά τις ρίζες της στο νοσηρό γονιδιακό σύνδρομο του κυβερνητισμού και της εξουσίας. Ακόμη και με το δημοσκοπικά αμυδρό ποσοστό που σε τίποτα δεν θυμίζει την απήχηση του ΠΑΣΟΚ μόλις προ τριών ετών, θεωρεί εαυτό καταλύτη πολιτικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων, προτείνει την υπουργοποίηση προσώπων που διαχειρίστηκαν ήδη υπουργικούς θώκους και πολιτικές επί σειρά θητειών, υπόσχεται την έξοδο από την κρίση , όταν το ίδιο ευνόησε την είσοδο σε αυτή. Και το κυριότερο, αγνοεί στη συνείδησή του, ότι έχει χάσει την κοινωνική νομιμοποίηση, επομένως δεν μπορεί και να νομιμοποιήσει μια κυβέρνηση με τέτοιας έντασης και φύσεως αποφάσεις κι επιλογές.
 
Εκτός πια, εάν η εμμονή του αυτή να (συν) κυβερνήσει, δεν έχει τη βάση της σε κυβερνητικά σύνδρομα του παρελθόντος, αλλά στην διαχείριση των ζητημάτων που άπτονται στις ελεγκτικές διαδικασίες και τελικά στην απονομή δικαιοσύνης για όσα η μεταπολιτευτική παραγραφή δεν έχει προλάβει ακόμη να αγγίξει.
 
Στην πολιτική , λένε, όλα είναι σχετικά. Το επιχείρημα του σημερινού προέδρου του ΠΑΣΟΚ, ότι οι εκλογές θα ήταν καταστροφικές για τον τόπο, ακούγεται διαφορετικά στην Κεφαλονιά, όπου από τον τουρισμό περιμένει η τοπική κοινωνία να αναπνεύσει εν μέσω κρίσης έστω και προσωρινά και διαφορετικά ακούγεται στον άνεργο στην Κυψέλη ή σε αυτόν που έχασε το σπίτι του στο Κερατσίνι και που απλά ελπίζει , συχνά χωρίς περιεχόμενο και επιχειρήματα, ότι μια κυβέρνηση της αριστεράς θα του λύσει τα προβλήματα. Όσο όμως κι αν η πολιτική είναι σχετική, η Ιστορία είναι απόλυτη. Την στιγμή που κάποιοι οπαδοί του Ανδρέα θα φέρνουν ακόμη και σήμερα με θλίψη την εικόνα του μπροστά τους να φωνάζει το ΠΑΣΟΚ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ, τα αγαπημένα τότε φυσικά και πολιτικά του παιδιά, ανήγγειλαν ήδη το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου με το γενικό τίτλο, το ΠΑΣΟΚ ήταν εδώ.