Τοπική Αυτοδιοίκηση: Το τελευταίο οχυρό της Δημοκρατίας

Όταν άρχισα να γράφω αυτό το κείμενο ήθελα να σας μιλήσω για τον Καλλικρατή, την «αρχή της εγγύτητας», την περιφερικότητα, την αποκέντρωση, τη δημόσια σφαίρα, την αμεσοδημοκρατία και την κοινωνία των πολιτών.
Ρητορίες και λοιπές τεχνοκρατικές βλακείες.
Κι όλα, βέβαια, εκ του ασφαλούς και με ύφος διδακτικό. Έτσι συνήθισα.
Πείτε μου, δεν ήμουν ηλίθιος;
Ίσως αυτό να μην άλλαζει βέβαια. Έμφυτο θα μου πείτε γαρ.
Όμως, παρόλα αυτά, θα σας πω τα ακόλουθα και μόνον.
Την πτώση του καλού (ή) κακού μεταπολιτευτικού οικοδομήματος, ακολουθεί η ανάδυση του δυσώδους, βουρκώδους, χείριστου και γκροτέσκ φεουδαρχικού παρακράτους.
Μια τέτοια εξέλιξη είναι σκόπιμο να αντιμετωπιστεί συλλογικά.
Ως εκ τούτου, όσο μένουμε σκόρπιοι, ασύντακτοι, ασύνδετοι, ακροβολισμένοι και αναρχοαυτόνομοι, τόσο  το συστημικό απόστημα θα διογκώνεται. Όσο ο καθένας μας εκτοξεύει τη μαλακία του κατά μόνας, τόσο τα παραστρατιωτικά γκρουπούσκουλα θα κάνουν πάρτυ. Η νεοπλασία θα εξαπλώνεται εώς ότου καταστεί ολοσδιόλου αδύνατη η εκρίζωσή της και η ανάταξη της υγείας του ασθενούς.
Ας μην διυλίζουμε τον κώνωπα στις λεπτομέρειες.
Μας ενώνουν πιο πολλά από όσα μας χωρίζουν.
Εμείς επωάσαμε το αυγό του φιδιού με τη συμμετοχή ή την αποχή μας.
Κι ας το ομολογήσουμε.
Κάποτε, το τέρας, το χαϊδέψαμε και μας χάιδεψε.
Το διακύβευμα είναι ότι, αν δεν αμυνθούμε, μία μακάβρια σκιά θα καλύψει τα πάντα για πολύ καιρό.
Ένα βαρύ, ρυπαρό πέπλο αδράνειας θα πνίξει τον τόπο όπου θα μεγαλώσουν τα παιδιά μας.
Και θα τσαλαπατηθούμε όλοι και η υστεροφημία μας πακετάκι. Οι ιέρακες, θα μας στήσουν στο εκτελεστικό απόσπασμα, και θα απομείνουμε μόνο ως κουρελόχαρτα στο σκουπιδαριό και τους ΧΥΤΑ της  ιστορίας.
Δίκαιο, φευ, είναι το δίκαιο του ισχυρού και η ιστορία γράφεται από τους νικητές. Ουδέναν απασχολούν οι ηττημένοι, παρά μόνο σε γραφικά μνημόσυνα.
Ουαί τοις ηττημένοις.
Καλό, είναι το καλό όλης της κοινωνίας, και όχι τα επιμέρους συμφέροντα ολίγων ομάδων.
Αν συμφωνήσουμε σε αυτό, τότε το κάτωθι σας αφορά.
Προσκλητήριο ζώντων και νεκρών για αποστολή αυτοκτονίας.
Απαιτούνται νέοι ή λιγότερο νέοι. Το ηλικιακό κριτήριο δεν είναι το μείζον. Πρωτίστως ζητούνται κι αναζητούνται έντιμοι, ειλικρινείς και ικανοί συμπολίτες, να γίνουν μέτοχοι και συμμέτοχοι σε κοινό αξιακό πλαίσιο.
Προσόν, η νεοτερική αντίληψη για τους θεσμούς, τα οργανογράμματα, τη διαχείριση των δημοσίων πραγμάτων και της πολιτικής διεργασίας.
Εφόδιο, η χλεύη για καρέκλες, θεσούλες, οφίτσια και τιμές. Οι εμμονές για δημόσια αξιώματα καλύπτουν, και συγκαλύπτουν, την παθολογία του σημερινού αδιεξόδου.
Αιτούμενο, η αποναφθαλίνωση του πολιτικού σκηνικού. Οι ταχιρρευμένες ιδέες και πρακτικές, που ήδη σαπίζουν, ώρα να πάνε για αποτέφρωση.
Οι συνοδοιπόροι πρέπει να αντιλαμβάνονται την κινούμενη άμμο στην οποία ολοένα βυθιζόμαστε παρεούλα. Επιτακτική η ενσυναίσθηση της βουβής, μουδιασμένης, ανέκφραστης και ασχημάτιστης πλειοψηφίας.
Όραμα, η έκφραση του ανέκφραστου.
Καθήκον, ο σχηματισμός του ασχημάτιστου.
Για την άνοιξη της δημοκρατίας και της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Τούτη είναι η έσχατη γραμμή οχύρωσης της κοινωνικής αυτοάμυνας.
Η μάχη των μαχών.
Ο υπέρ πάντων αγών.
Υπέρ βωμών και εστιών.