Στενές Επαφές Τρίτου Τύπου

 
 
 
 
Στην αυγή του 2014, ενός έτους που με μαθηματική ακρίβεια οι πολιτικές εξελίξεις θα είναι ραγδαίες και που όλο και περισσότεροι πολίτες οδηγούνται, εξ ανάγκης οι περισσότεροι, σε αλλαγή των έως τώρα πολιτικών θέσεων και στάσεων τους, όχι πάντα με σαφή πολιτικά κριτήρια, εδώ στη Κεφαλονιά, μια “πρωτοπόρα” και πρωτότυπη για τα ελληνικά δεδομένα πρωτοβουλία, έρχεται να σημαδέψει το τοπικό πολιτικό σκηνικό, με ενδεχόμενες μάλιστα ευρύτερες συνέπειες.
 
Ο λόγος βέβαια για την πρόσφατη ανακοίνωση της Ανεξάρτητης Ριζοσπαστικής Δημοτικής Κίνησης, της πρωτοβουλίας δηλαδή του ΣΥΡΙΖΑ για το δημοτικό ψηφοδέλτιο και της αντίστοιχης φερόμενης των ΑΝΕΞ.ΕΛΛΗΝΩΝ με την περίεργη ονομασία για πολιτική παράταξη ΜΕΛΑΜΠΟΥΣ, σύμφωνα με την οποία αποφάσισαν την κοινή τους συμπόρευση και το σχηματισμό μιας... μακριάς παράταξης με την ονομασία: ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΜΕΛΑΜΠΟΥΣ.
 
Έτσι, αν πράγματι όλο αυτό αληθεύει, πρόκειται για πολιτικά “εγκαίνια” καθώς είναι η πρώτη φορά στη χώρα που επίσημα ανακοινώνεται η σύναψη δεσμού, δηλαδή πολιτικού αρραβώνα μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝ.ΕΛ, έστω και μέσω των “ανεξαρτήτων” όπως συνηθίζεται να λέγεται σε αυτοδιοικητικές εκλογές κινήσεων, ενός αρραβώνα που έρχεται ως επισφράγισμα της εδώ και καιρό έντονης φημολογίας αλλά και παράλληλης διάψευσης, πως ριζοσπαστική αριστερά και αντιμνημονιακή δεξιά, έχουν μπει για τα καλά απο κοινού στο κυβερνητικό κάδρο. Και προφανώς, δεν είναι οι καλές προσωπικές σχέσεις των εκ των επικεφαλής των δυο παρατάξεων στη Κεφαλονιά που εν αγνοία των κεντρικών πολιτικών ομάδων τους συνήψαν τον “ιερό” όσο και ιδεολογικά περίεργο δεσμό, αλλά η κοινή αυτή πρωτοβουλία ασφαλώς και τελεί εν γνώση των κεντρικών επιτελείων στην Αθήνα. Ή μήπως όχι;
 
Βέβαια, υπάρχει και ένα ακόμη ενδεχόμενο: Η Αθήνα να έδωσε πλήρη ελευθερία κινήσεων στις τοπικές οργανώσεις, χωρίς άνωθεν εντολές, με σκοπό το σχηματισμό ευρύτερων τοπικών κοινωνικών συμμαχιών, ακόμη δε και με ιδεολογικούς πολιτικούς αντιπάλους, που λόγω της ακραίας μνημονιακής κατάστασης, παρά τις θεωρητικές τους αποκλίσεις, έχουν διαμορφώσει κοινές θέσεις. Στη περίπτωση αυτή όμως, εδώ στη Κεφαλονιά, με ποια διαδικασία κοινωνικής νομιμοποίησης, με ποιες προυποθέσεις και τι είδους πλειοψηφίες και κυρίως σε ποια πολιτική βάση, με ποιους όρους και με ποιο σκοπό δικαιολογείται μια τέτοια συμπόρευση, έστω και στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές; Και άραγε, εξήντλησε ο τοπικός ΣΥΡΙΖΑ και οι επικεφαλής του την όποια πιθανότητα άλλης συνεργασίας (ή ακόμη και υποστήριξης) με την πετυχημένη στα δημοτικά πράγματα ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, άλλες αριστερές παρατάξεις, αλλά και κινήματα και ομάδες με σκοπό την δυναμική ανατροπή, για να σπεύσει στο ανιστόρητο ιδεολογικό ολίσθημα της συνεργασίας με μια (τουλάχιστον) δεξιοστρεφή παράταξη; Εκτός βέβαια αν οι Μελάμπους δεν έχουν καμία σχέση ή συγγένεια με τους ΑΝ.ΕΛ ή αν οι πράγματι αντιμνημονιακοί Ανεξάρτητοι Έλληνες, δεν θεωρούνται δεξιοί κι εσφαλμένως ο προσφάτως διαγραφείς Βύρωνας Πολύδωρας τους κάλεσε για το σχηματισμό της Δεξιάς ΕΛΙΑΣ.
 
Σίγουρα, σε έναν απλό πολίτη, δεν του πέφτει και πολύ ο λόγος για τις πρωτοβουλίες των πολιτικών και δημοτικών παρατάξεων, ειδικά όταν στη ζωή του έχει επιλέξει μια άλλου είδους πολιτική συμπεριφορά, μακρυά από εκλογικές θωπεύσεις. Άλλωστε η εκλογική διαδικασία παρέχει ελευθερία επιλογής στον καθένα από εμάς, σύμφωνα με την ιστορία του, την ιδεολογία του, την πολιτική του θέση και την κοινωνική του στάση. Και είναι αυτή η εκλογική διαδικασία παρά τις όποιες ιδεολογικές και πολιτικές ενστάσεις, που ανέδειξαν για πρώτη φορά στο νησί, τη πρώτη γυναίκα και αριστερή βουλευτή χωρίς τα πολιτικά δεκανίκια δεξιόστροφων πολιτικών ή προσωπικών σχέσεων , με μόνη δύναμη τη ψήφο του Κεφαλονίτικου λαού. (Αλήθεια, ποια η άποψη της Αφροδίτης Θεοπεφτάτου για την επικείμενη συνεργασία στα τοπικά πράγματα;)
 
Παρόλα αυτά όμως, δεν παύει να αποτελεί αισθητική πολιτική πρόκληση, μια καθαρά σκόπιμη εξουσιαστική συμπόρευση ερήμην της τοπικής κοινωνίας αλλά ακόμη και μελών και φίλων του ΣΥΡΙΖΑ– όπως έντονα ακούγεται- και παντελώς ανιστόρητη και αδικαιολόγητη, ειδικά σε μια εποχή που η επίκληση και μόνο της ιστορικής βαρύτητας της Αριστεράς, γεννά σε μεγάλα τμήματα του πληθυσμού την ελπίδα για μια άλλη πολιτική και κοινωνική πορεία, μακρυά από τα κερδοσκοπικά δίχτυα των καπιταλιστικών συμφερόντων και των δεξιών μεθοδολογικών εργαλείων.
 
Φαίνεται αντίθετα και δυστυχώς όχι μόνο στη Κεφαλονιά, πως κάποιοι με ταυτότητες και περγαμηνές στα κομματικά επιτελεία, δεν έχουν αντιληφθεί την κρισιμότητα των στιγμών κι εμμένουν σε προσωποκεντρικές επιλογές μιας άλλης εποχής και νοοτροπίας, ερήμην μιας κοινωνίας που βράζει και που αναζητά τους πολιτικούς δρόμους και τους ηγέτες για να οδηγηθεί στην δικαίωση και τη σωτηρία της. Και είναι τέτοια η εποχή, που δεν θα επιτρέψει σε παλαιοκομματικές νοοτροπίες πολιτικών προσκολλήσεων και σε πολιτικές πρωτοβουλίες με πολύποδες προσωπικές προσμίξεις να αποπροσανατολίσουν τη λαική τάξη και τα κινήματα, από τον έναν και μοναδικό στόχο, αυτόν της πλήρους ανατροπής και όχι μιας άσκοπης και βραχύχρονης εκλογικής νίκης, χωρίς όμως κανένα ουσιαστικό αντίκρυσμα.