Παιδιά, σηκωθείτε!

Φίλες και φίλοι, στη νέα αυγή που ξημερώνει για τη χώρα αλλά και για ολόκληρο τον ελληνισμό που βρίσκεται διασκορπισμένος σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, αισθανόμαστε την ανάγκη να ζητήσουμε μια μεγάλη συγγνώμη για τα λάθη μας, για τις υπερβολές μας, για τη δυσπιστία μας απέναντι σε θεσμούς και κόμματα, για όλα αυτά τα σφάλματα που εμείς διαπράξαμε τόσα χρόνια στέλνοντας τη χώρα στον Καιάδα - μεταφορικώς και κυριολεκτικώς.

Εμείς, κυρίες και κύριοι, εμείς φταίμε για όλα. Δεν πιστέψαμε ποτέ τις καλές προθέσεις του κυρίου Πρωθυπουργού και του ξεχωριστού του επιτελείου, δεν δείξαμε ποτέ εμπιστοσύνη στα όσα διεκήρυξε στα αμέτρητα Ζάππεια που μας κάλεσε να τον ακούσουμε, ειρωνευτήκαμε όταν εκείνος έφτασε μέχρι το Βερολίνο και ζητιάνεψε έστω κι ένα βλέμμα της Καγκελαρίου της Ευρώπης, φωνάξαμε ότι τάχα μου στελεχώνει τα Υπουργεία του με τηλεβιβλιοπώλες και πρώην τσεκουροφόρους, ότι χαϊδεύει τρυφερά τα αυτιά των ακροδεξιών συμμοριών που βγήκανε στους δρόμους με μαχαίρια και σκότωσαν τα παιδιά μας, μας είπε ότι η Ελλάς θα αναλάβει την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και καγχάσαμε, και τι μας νοιάζει εμάς κύριε Πρωθυπουργέ, εδώ πηδάμε από τα μπαλκόνια κάθε νύχτα, τίποτα δεν εκτιμήσαμε, τίποτα.

Τώρα τι έχετε να πείτε, Άπιστοι Θωμάδες; Τώρα που ολόκληρη η Ευρώπη υποκλίνεται σε μας, στη μοναδική χώρα που υποβίβασε τόσο πολύ το βιοτικό της επίπεδο εν καιρώ ειρήνης μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο με την πολύτιμη βοήθεια της μαμάς Ευρώπης; Τώρα που τα φώτα της υφηλίου είναι στραμμένα σε αυτή τη μικρή θαυματουργή χώρα που θυσίασε κάνα δυο τρεις γενιές στο κεφάλαιο προκειμένου να σωθεί το σύστημα και ο καπιταλισμός, για να συνεχίσουν να μας πίνουν το αίμα οι κεφαλαιοκράτες ατιμώρητοι, για να συνεχίσουν να πεθαίνουν οι αναρχικοί από απεργία πείνας μέσα στις φυλακές, για να συνεχίσουν να αποκαλύπτονται όλα τα τόσο βρώμικα σκάνδαλα μπροστά στα καθόλου έκπληκτα μάτια μας αλλά εμείς να μην αντιδράμε, να διαβάζουμε καθαρά και ξάστερα πως από την ανακεφαλαίωση των τραπεζών που πληρώσαμε εμείς σώθηκαν οι καρχαρίες, κι ευτυχώς που σώθηκαν γιατί έτσι σώθηκε και η ανάπτυξη. Και τώρα στεκόμαστε αμίλητοι και ντροπιασμένοι μπροστά στο ελληνικό θαύμα. Μπροστά στην Ελληνική Προεδρία. Μπροστά στα όσα καταφέραμε μετατρέποντας τη μισή χώρα σε νεκροταφείο και την άλλη μισή σε κάδο μη ανακυκλώσιμων σκουπιδιών. Σιωπούμε γιατί βγήκαμε τόσο λάθος όλοι εμείς οι δύσπιστοι, όλοι εμείς οι αντιδραστικοί, όλοι εμείς που βυθίσαμε τη χώρα σε εμφυλιακό κλίμα, που σπείραμε τον πανικό και την καταστροφή την ώρα που οι ιθύνοντες έχτιζαν τη νέα Ελλάδα. Μια Ελλάδα ισχυρή, με αντισυνταγματικούς νόμους, με νέες φυλακές υψίστης ασφαλείας, με πολίτες μόνιμα υπνωτισμένους, με κανάλια χωρίς άδειες, με καναλάρχες που είναι ταυτόχρονα εργολάβοι των δημοσίων έργων, με βουλευτές που αγαπούν την τσέπη τους πιότερο από οτιδήποτε άλλο, ένας όμορφος κόσμος αγγελικά πλασμένος, απόλυτα προσαρμοσμένος στα παγκόσμια πρότυπα εκφασισμού και νεοφιλελευθερισμού, μια χώρα που θα αποτελέσει πεδίον δόξης λαμπρό για τα παιδιά που (δεν) θα γεννήσουμε.

Σωπάστε πια, δεν ακούτε τις καμπάνες της νίκης που ηχούν;

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, φανήκαμε αχάριστοι ακόμα και ενώπιον εκείνων που στάθηκαν από την άλλη πλευρά του ποταμού Κβάι, που μας υποσχέθηκαν ότι μπορούν να σταματήσουν την καταστροφή, φτάνει να σταθούμε δίπλα τους, που βγήκαν σε μπαλκόνια και σε ταράτσες και φώναξαν ότι είναι σοσιαλιστές, ότι θα σκίσουν το μνημόνιο όπως σκίζουν οι εξαγριωμένοι και καταπιεσμένοι μαθητές τα βιβλία τους στο τέλος της χρονιάς, τολμήσαμε και ασκήσαμε κριτική στους αυτόκλητους σωτήρες του τόπου που μόνιμα δεν έχουν πλάνο αλλά έχουν όραμα, πιάσαμε μολύβι και χαρτί και διακηρύξαμε πως δεν τους πιστεύουμε, πως δεν μας αρέσουν, πως δεν θέλουμε άλλο ψέμα, πως έχουμε ανάγκη από αλήθεια, από δικαιοσύνη, από ελευθερία.

Φίλες και φίλοι, μας διακατέχει τέτοιο θράσος, που τολμήσαμε και ασκήσαμε κριτική στις τακτικές και τις ιδεοληψίες της ριζοσπαστικής αριστεράς, γιατί στα ανικανοποίητα αυτιά μας σταμάτησε να ακούγεται και ως αριστερά και ως ριζοσπαστική. Επιβεβαιώνοντας το ρητό πως η εξουσία είναι κάτι που το πιάνεις με το αριστερό χέρι και το διατηρείς με το δεξί, οι σωτήρες - μας που βλέπουν τις καρέκλες της εξουσίας να τους κλείνουν το μάτι συνωμοτικά όσο πλησιάζουν οι παντός είδους εκλογές- αποδεικνύουν περίτρανα πως και ανερμάτιστοι παραμένουν και πάνω από το συμφέρον του λαού βάζουν και αυτοί το ίδιον όφελος. Τώρα που ξεκίνησε ημιεπισήμως η εποχή του κυνηγιού, οι επίδοξοι πολιτικάντηδες του τόπου βγήκαν παγανιά προκειμένου να μαζέψουν ψήφους από οπουδήποτε, ξεκίνησαν ήδη την αποδόμηση της κάποτε αριστερής τους ιδεολογίας, κρύφτηκαν πίσω από το παραβάν του αντιμνημονιακού προφίλ και έβαλαν στο μίξερ ό,τι υλικό βρήκαν μπροστά τους, προς εκτέλεση μίας και μοναδικής συνταγής: της κατάληψης της εξουσίας.

Η περήφανη Ελλάς αποδεικνύει περίτρανα πως έχει ιστορική μνήμη χρυσόψαρου, λησμονώντας τα ιστορικά γεγονότα των τελευταίων εξήντα χρόνων, ξεχνώντας τους λαϊκούς αγώνες, το αίμα που χύθηκε στα βουνά και το δάκρυ που χύθηκε στη Βάρκιζα από κάτι άντρες ίσαμε κει πάνω· όχι ρε παιδιά, δεν θέλουμε να πάμε μπροστά, θέλουμε να ξαναπάμε πίσω, θέλουμε να ξαναβυθιστούμε στο σκοτάδι, θέλουμε να ξαναπιάσουμε πόστο στα ξερονήσια, θέλουμε να εκτελέσετε πάλι το Μπελογιάννη και να σκοτώσετε για δεύτερη φορά τον Λαμπράκη, ξεχάσαμε, δεν θυμόμαστε τίποτα, θέλουμε να φαγωθούμε σαν τα σκυλιά πριν τις εκλογές, μέχρι και οι δεξιοί μας κοιτάνε και γελάνε, θέλουμε επιτέλους την εξουσία και θα την πάρουμε χωρίς να μας ενδιαφέρει το ιδεολογικό κόστος.

Δηλαδή ρε αχάριστε λαέ, τι θέλεις πια; Η Δεξιά με τις ευλογίες του Συντηρητισμού και του Νεοφιλελευθερισμού δεν σου κάνει, η Αριστερά με τις ευλογίες της Αμερικής δεν σου κάνει, όλα σου βρωμάνε, πουθενά δεν σε βρίσκουμε, βουλώστε το επιτέλους ανθρωπάκια με τις άδειες τσέπες και τα γεμάτα όνειρα, μας ενοχλείτε την ώρα που προσπαθούμε να σώσουμε τον τόπο.

Όχι αγαπητές φίλες και φίλοι, δεν μας ενδιαφέρετε. Και μην ξανατολμήσετε να αμφισβητήσετε το αριστερό μας προφίλ. Εμείς φταίμε δηλαδή που το δεξί μας προφίλ είναι εκείνο που γράφει καλύτερα στις κάμερες των καναλιών;

Σε μια κρίσιμη καμπή της ιστορίας, η κινητοποίηση του κυρίαρχου λαού είναι η μόνη λύση. Κανένας σωτήρας δεν θα πέσει στις αγκαλιές μας ως μάννα εξ ουρανού. Ας οργανωθούμε μακριά από τοξικούς ανθρώπους και καταστάσεις, δεν τους έχουμε ανάγκη εξάλλου. Ας μην επαναλάβουμε τα ίδια ιστορικά λάθη.

Ας γράψουμε επιτέλους εμείς τη νέα Ιστορία.

Αλλιώς, αγαπημένε Γιάννη Ρίτσο, οι μόνες καμπάνες που θα σημάνουν θα είναι εκείνες της κηδείας μας.

Παιδιά, σηκωθείτε.