ΚΑΤΙ ΚΙ ΑΣ ΓΥΑΛΙΖΕΙ

Επιχαίρουν οι κατά τόπο αρμόδιοι του φετινού τουριστικού “θαύματος” για το αποτελεσματικό έργο τους στην ανάδειξη του ελληνικού τουριστικού προϊόντος. Γεμάτοι οι επιμέρους δείκτες των αφίξεων-κρατήσεων με αυξητικές καμπύλες και ορμόνες επιτυχίας. Για το τυχαίο γεγονός της επιλεξιμότητας της χώρας, μιας πραγματικά πανέμορφης χώρας, λόγω της υφεσιακής της κατάστασης και της (προ)πτωχευτικής μνημονιακής εμπειρίας που μπορεί να προσφέρει, ούτε λόγος φυσικά, όταν η οργάνωση και η προώθηση του προϊόντος έχει αφεθεί σε άξια χέρια.
 
Στους δείκτες αυτούς παραμένει μη καταγεγραμμένη, η πραγματική κατάσταση που κρύβει από κάτω της η μαγική, πολυδιαφημιζόμενη και συνηθέστατα τηλεοπτική εικόνα. Και αλήθεια, πίσω από την καταγραφή των διάσημων σκαφών που συρρέουν στο καταγάλανο -τουλάχιστον μέχρι οι πολυπόθητες γεωτρήσεις ξεκινήσουν το εθνικό τους έργο- Ιόνιο, έχει μπει κανείς στον κόπο να ρωτήσει έναν ιδιοκτήτη οικογενειακού καταστήματος που πέρασε από τις δια-δημοτικές συμπληγάδες για να αδειοδοτηθεί και νιώθει πάνω από το κεφάλι του τον εφιάλτη των ελεγκτικών μηχανισμών και την “ καλή “ προαίρεση των γειτόνων - “συναδέλφων” του, εάν με τη λήξη της θριαμβευτικής τουριστικής περιόδου, θα μπορέσει να πληρώσει τους φόρους που θα του επιβληθούν και τα φροντιστήρια των παιδιών του;
 
Λεπτομέρειες φυσικά, σε μια χώρα που -αυτό έλειπε- μέσα στα ασημικά του εθνικού της πλούτου, ξεπουλά μαζί και την κερδοφόρα τουριστική προοπτική της, πότε σε συμφέροντα μεγάλων διεθνών κολοσσών και πότε σε εθνικά-τοπικά μονοπώλια που επιθυμούν να εξαφανίσουν κάθε μικρό επιχειρηματία στο χώρο του τουρισμού, πότε με νομικά και πότε με...νομικά μέσα. Με την ανοχή φυσικά ενός πολιτικού συστήματος, που εκτός των άλλων και των περισσότερων τραγικά κωμικών, επέλεξε το τέλος Ιουλίου να φέρει στη Βουλή Νομοσχέδιο για τον τουρισμό και την ανάπτυξη!!!! Όταν μάλιστα στα παιχνίδια αυτά νομιμότητας και “τουριστικής ανάπτυξης” δεν αντιδρά κανείς, τότε αυτονόητα τα μεγάλα χαμόγελα των αιρετών και μη διαφημιστών του φετινού αυτού θαύματος, θα μείνουν ανεξίτηλα μέχρι και τις επόμενες-τουλάχιστον- αυτοδιοικητικές εκλογές.
 
Μεσούσης της οικονομικής κρίσης και της κοινωνικής δοκιμασίας, ακριβώς στην καρδιά του καλοκαιριού, φαντάζει πολυτέλεια να μιλά κανείς για τις παθογένειες ενός μηχανισμού με μεγάλο τζίρο αλλά με την ελάχιστη διανομή. Ακόμη και πίσω από αυτήν την γυαλάδα των μεγάλων σκαφών αναψυχής στα οποία αναπαύονται “διάσημες” αστέρες με διαφανή άσπρα ριχτάρια που προσπαθούν να καλύψουν όσα περίτεχνα τα μαύρα μαγιό τους άφησαν απ έξω, απλοί εργαζόμενοι και μικροί επιχειρηματίες μιας ουσιαστικά πτωχευμένης χώρας, προσπαθούν να βγάλουν τα μεροκάματα του χειμώνα σε συνθήκες πολεμικές μιας εχθρικής και ανέντιμης διοίκησης, κεντρικής και τοπικής, παρά τις διαφημιζόμενες και φωτο-γραφικές παρεμβάσεις της. Η θαμπή αυτή εικόνα, πίσω από τα αστραφτερά χαμόγελα των καλοκαιρινών δεικτών, είναι κι αυτή παρακαταθήκη για τον χειμώνα που έρχεται.
 
Κι αν κάποιος απορήσει τι αλήθεια θα προκύψει από την νεοελληνική αυτή παράσταση ψευδαισθήσεων, τι εναλλακτικό μπορεί να ξεπηδήσει από ένα ποτήρι παγωμένο καφέ, ή πως το σύστημα μπορεί να ανατραπεί από εκείνα τα ελάχιστα του τριγώνου μαγιό, ας μην βιαστεί να κατηγορήσει τον εαυτό του για συντηρητισμό , αλλά να θυμηθεί πως ο κόσμος αυτός ποτέ του δεν άλλαξε από εκείνους που μπορούσαν να τον αλλάξουν ή δήλωσαν πως θα τον αλλάξουν, αλλά από εκείνους που αναγκάστηκαν να το πράξουν. Κι είναι όλο και περισσότεροι, παρά τους δείκτες και σύμφωνα με αυτούς.