Ιδανικοί και Ανάξιοι...

Ρωτώντας, τυχαία, για τον ιδανικό σύντροφο που κρύβουν στις φαντασίες και τις φαντασιώσεις τους οι άνθρωποι, είναι σε θέση να περιγράψουν, με εκπληκτικές λεπτομέρειες, το αντικείμενο του πόθου. Ρωτώντας τους ίδιους ανθρώπους πως το αναζητούν ή - ακόμα δυσκολότερα - αν όταν το βρουν το πως το κατακτούν, οι απαντήσεις γίνονται πιο δύσκολες, πιο περίπλοκες, πιο ασαφείς. Αυτές οι απαντήσεις λένε περισσότερα για αυτόν που αναζητεί παρά για το αναζητούμενο. Στην δυσκολότερη ερώτηση για το «πως διατηρείται το κατακτημένο αντικείμενο του πόθου», υπάρχουν ελάχιστοι ποιητές-εραστές ικανοί να δώσουν μια πειστική απάντηση. Οι ζωές των ανθρώπων και οι πράξεις τους σε αντιδιαστολή με τα λόγια τους, μπορούν ενίοτε να απογοητεύουν, σίγουρα όμως αποκαλύπτουν μια εγγενή ιδιότητα του έρωτα: αυτή της αντίφασης.

Οι ανθρώπινες κοινωνίες, παρά τα χιλιάδες χρόνια επιβεβλημένης ηθικής και αυθαίρετης ηθικολογίας, είναι πολύ περισσότερο ερωτικές στην βάση της λειτουργίας τους απ' ότι ακόμα και οι επιστήμες ή οι τέχνες κατορθώνουν να παραδεχτούν και να δείξουν. Θα ήταν αντισυμβατικό μεν όχι όμως απαραίτητα και αναληθές να πούμε ότι ακόμα και οι κοινωνικές και πολιτικές λειτουργίες μπορούν να περιγραφούν ή ακόμα και να κατανοηθούν στην βάση της ερωτικής συμπεριφοράς των ανθρώπων. Ίσως τότε δεν θα μας ξένιζε τόσο το γεγονός ότι όλοι μπορούμε με σαφήνεια να περιγράφουμε τα κοινωνικά και πολιτικά «αντικείμενα του πόθου» αλλά ελάχιστοι είναι αυτοί που ξέρουν να μας πουν με σαφήνεια πως να τα κατακτήσουμε και ακόμα πιο λίγοι αυτοί που μπορούν να μας καθοδηγήσουν και αποτελεσματικά να μας βοηθήσουν να τα κρατήσουμε ζωντανά. Ελευθερία, δημοκρατία, ισονομία και ισότητα είναι μεν αόριστα «αντικείμενα πόθου» έχουν όμως σαφέστατα απτά χαρακτηριστικά και μεθοδολογία για να τα κατακτήσουμε. Εδώ γίνεται φανερή η δύσκολη και δυναμική σχέση θεωρίας και πράξης, εδώ γίνεται εμφανής η ανάγκη ύπαρξης εκείνων που δεν θα κατακτήσουν αντί για εμάς τα ποθητά αγαθά αλλά θα μας περιγράψουν το δρόμο προς αυτά. Κοντολογίς, σε μια κοινωνία που πάσχει εξίσου κοινωνικά, πολιτικά και ερωτικά, σε μία εποχή που ιδεολογίες και ρομαντισμοί έχουν θαφτεί κάτω από την σκληρή πραγματικότητα αναδεικνύεται η ανάγκη ύπαρξης ιδεολόγων, ποιητών και εραστών.

Τους ιδεολόγους, τους ποιητές και τους εραστές που μας δείχνουν τον δρόμο, χρήσιμο είναι να τους ακούμε και να τους ακολουθούμε αντί να τους ρίχνουμε στην πυρά, όπως συνήθως συνέβαινε και εξακολουθεί - ακόμα πιο έντονα - να συμβαίνει. Δεν είναι αυτοί που  θα δώσουν για εμάς τις μάχες, δείχνουν όμως το δρόμο.

Εμείς ως «Ιδανικοί και Ανάξιοι Εραστές» οφείλουμε να συνεχίσουμε να πιστεύουμε, να αναζητάμε, να διεκδικούμε και να αγωνιζόμαστε για τα κρυφά και φανερά αντικείμενα του πόθου.

Η διεκδίκηση είναι το κοινό χαρακτηριστικό σε κοινωνικοπολιτικούς αγώνες και έρωτες.

Η μάχη μέχρι τέλους είναι αυτό που κάνει Επαναστάσεις και Έρωτες να μοιάζουν τόσο πολύ!