Η κοινωνία έχει ανάγκη από πολιτικά κινήματα. Οι ηγέτες έπονται!

Είναι δύσκολο να αποφασίσει κανείς αν είναι γοητευτικό ή απογοητευτικό κείμενα που γράφτηκαν πέντε χρόνια πριν να εξακολουθούν να ισχύουν verbatim (κατά λέξη) ακόμα και σήμερα. Δύο πράγματα μπορεί να ισχύουν: ή ο γράφων δεν αλλάζει εύκολα απόψεις ή η πολιτική αρνείται πεισματικά την αλλαγή και την προσαρμογή στην τρέχουσα πραγματικότητα.

Το κείμενο που ακολουθεί δημοσιεύθηκε τον Μάιο του 2008 στο ιστολόγιο thebouble.blogspot.gr ως απάντηση στην έμμονη απαίτηση ενός φίλου και συνταξιδιώτη του διαδικτύου να σχολιάσω την ανάδειξη του Αλέξη Τσίπρα στην ηγεσία του Συνασπισμού. Το κείμενο αναδημοσιεύθηκε και στο ιστολόγιο του Συνασπισμού Αχαΐας ενώ ακολούθησε σύντομος αλλά ενδιαφέρον διάλογος.

Το αρχικό κείμενο μαζί με τη συζήτηση που ακολούθησε παραθέτω εδώ ως πρώτη συνεισφορά στον διάλογο που ανοίγει το ηλεκτρονικό περιοδικό esto.gr για την Αριστερά, τα Κινήματα, το παρόν και το μέλλον τους ως μια απόδειξη ότι η κοινωνία έχει πριν πάρα πολύ καιρό αρχίσει αυτό το διάλογο.

Το μόνο που οφείλω να προσθέσω είναι αυτό που η ιστορία των Κρίσεων μας διδάσκει: μετά από τις συντάξεις, τους μισθούς, τις δημόσιες τηλεοράσεις, την παιδεία και την υγεία, η Κρίση έχοντας αποτελειώσει την κοινωνία, κάποια στιγμή στρέφεται κατά του ίδιου του πολιτικού συστήματος. Όταν έρθει αυτή η στιγμή δεν κάνει εξαιρέσεις, δεν χαρίζεται σε κανέναν, σαρώνει τους πάντες και τα πάντα. Τότε είναι αργά για διαλόγους...

Η κοινωνία έχει ανάγκη από πολιτικά κινήματα. Οι ηγέτες έπονται!

Παρασκευή, 30 Μαΐου 2008

Έχω υποσχεθεί να γράψω δυο λόγια για την ανάδειξη του Αλέξη Τσίπρα στην ηγεσία του Συνασπισμού. Φίλε Νίκο, μην νομίζεις ότι δεν προσπάθησα: απλά το τελευταίο μου κείμενο - το οποίο αφήνω προς το παρόν στο συρτάρι - είναι πολύ μεγάλο για να διαβαστεί. Αντ’ αυτού, αποφάσισα να παραθέσω τρεις απλές σκέψεις, ελπίζοντας να βοηθήσω στη συζήτηση:

1. Η ανάδειξη του Τσίπρα στην ηγεσία του Συνασπισμού - με μόνο κριτήριο την ηλικία - ήταν μια θετική, συμβολική, κίνηση, η οποία όμως χρειάζεται και πολιτικό αντίκρισμα. Και το πολιτικό αντίκρισμα πρέπει να υπάρχει σε δύο επίπεδα: ανανέωση πολιτικού λόγου και θέσεων (υπάρχει;) και ριζική ανανέωση σε επίπεδο προσώπων (μεγαλύτερη παρουσία της νέας γενιάς στην πολιτική). Αν και το αντίκρισμα μένει να αποδειχθεί στην πράξη, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι η ανάγκη ανανέωσης θέσεων και προσώπων δεν αφορά μόνο τον Συνασπισμό και την αριστερά, αλλά το σύνολο της ελληνικής πολιτικής σκηνής και της κοινωνίας. Γι’ αυτό άλλωστε η παρουσία Τσίπρα τάραξε τα λιμνάζοντα ύδατα.
2. Η αριστερά - και η ελληνική κοινωνία γενικότερα - έχει περισσότερο ανάγκη από την διαμόρφωση κινημάτων, πολιτικών ρευμάτων και βαθύ εκδημοκρατισμό (δεν είναι ακριβώς δημοκρατία η τηλεοπτική «δημοκρατία» που ζούμε) παρά από την ανάδειξη νέων (ή έστω νεαρών) πολιτικών ηγετών. Αν διαμορφωθούν νέα πολιτικά ρεύματα, η ανάδειξη των ηγετικών μορφών θα έρθει σαν φυσικό και ευπρόσδεκτο επακόλουθο.
3. Η πολιτική πορεία του Αλέξη Τσίπρα και του Συνασπισμού, στο άμεσο μέλλον, θα καθοριστεί από δύο αντικρουόμενους παράγοντες: τις προθέσεις του πολιτικού, οικονομικού και εκδοτικού κατεστημένου (που ήδη έχουν αρχίσει να εκφράζονται από τα εκδοτικά και τηλεοπτικά συγκροτήματα) και την διάθεση της ελληνικής κοινωνίας να προχωρήσει σε βαθύτατες ρίξεις με το παλιό και νέο πολιτικό κατεστημένο που παρέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας από την επταετή δικτατορία (χωρίς το ίδιο να την ανατρέψει). Τα ασθενή αντανακλαστικά που τα τελευταία χρόνια επιδεικνύει η ελληνική κοινωνία, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ή η τηλεοπτική «δημοκρατία» κάνει καλά τη δουλειά της, ή η κοινωνία έχει έντονες συντηρητικές τάσεις και πολιτική παθητικότητα. Σε κάθε περίπτωση, δεν υπάρχει αέρας ανατροπών και ρίξεων.

Πολύ φοβάμαι ότι στην αδρανή πολιτικά κοινωνία μας έρχεται να προστεθεί και το γεγονός ότι η παρουσία του Αλέξη Τσίπρα στην πολιτική σκηνή, συνοδεύεται από όρους τηλεοπτικούς και δημοσκοπικούς, που δεν συνάδουν με την διαμόρφωση ενός ευρύτερου πολιτικού ρεύματος της αριστεράς με προοπτική ανατροπών και αλλαγών. Παρ΄ όλα αυτά, αν είχα να διαλέξω μεταξύ των δεδομένων πολιτικών κομμάτων, η επιλογή Συνασπισμού (με ή χωρίς Τσίπρα) φαντάζει πολιτικά ελκυστική, όσο αυτή κομίζει την υπόσχεση της ανανέωσης και δεν αποκόπτεται από τα κινήματα και τις πολιτικές τάσεις με τις οποίες συνδέεται, εν’ όψει της ανάληψης καθοριστικού ρόλου στην κεντρική πολιτική σκηνή της τηλεοπτικής μας «δημοκρατίας».

Γ.Κ.

Υ.Γ. Φίλε Νίκο, προς το παρόν, στηρίζω Συνασπισμό, όχι Τσίπρα! Ο κατά τα άλλα φίλτατος Αλέξης, μένει να αποδείξει στην πράξη την ικανότητα του να ανταποκριθεί στην ιστορική αναγκαιότητα για ανατροπές και ρίξεις. Θα επανέλθω όταν θα έχω περισσότερα στοιχεία για τις (πολιτικές) επιδόσεις του - οι τηλεοπτικές και δημοσκοπικές δεν με αφορούν. Επιμένω ότι τα κινήματα και οι πολιτικές δράσεις στις οποίες και εμείς οφείλουμε να συμμετέχουμε είναι σημαντικότερα για την κοινωνία μας.

Σχόλια:

tom είπε... (30 Μαΐου 2008 - 10:50 μ.μ. )

Καλησπέρα κατά τύχη βρέθηκα στο μπλογκ κ διάβασα με ενδιαφέρον την άποψη σου περί Τσίπρα και Συνασπισμού.

Θα συμφωνήσω μαζί σου στο σημείο ότι η ανάδειξη Τσίπρα ήταν εντελώς συμβολική. Απ' την άλλη για το ζήτημα του πολιτικού λόγου πράγματι είναι ένα φαινόμενο που επικρατεί στην ευρύτερη αριστερά, πιστεύω ότι είναι θετικό όμως, διότι ο λόγος αυτού του τύπου δίνει επακριβή συμπεράσματα χωρίς παρερμηνείες οι φλυαρίες των δύο μεγάλων κομμάτων μας έχουν στρέψει εναντίον του. Απ' την άλλη δε χρειάζεται μόνο να διαμορφωθούν κινήματα από εδώ και απο εκεί χρειάζεται ένα ευρύτερο μέτωπο με σαφή προσανατολισμό όσο και συμμετέχοντες σε αυτό, με καθορισμό των αντιπάλων.

Επίσης πιστεύω και απ' ότι φαίνεται δεν τάραξε καθόλου τα νερά η έλευση Τσίπρα και δεν φόβησε ουδένα μεγαλοκέφαλο, αφού ούτε προσπάθειες φίμωσης του από τα ΜΜΕ υπήρχαν ούτε ανάλογη ουσιαστική κόντρα ανοίχτηκε (χαρακτηριστικά την εκλογή του τη χαιρέτισε ο ΣΕΒ!).

Η ελληνική κοινωνία σαφέστατα έχει και θα έχει τη διάθεση να έρθει σε ρήξη όχι απλά με το κατεστημένο αλλά με αυτούς που είναι εναντίον της αρκεί να βρει τη διέξοδο, τα ρεαλιστικά αιτήματα που θα ανταποκρίνονται στην καθημερινότητα της. Ως συνέπεια ένα νέος πολιτικός δεν μπορεί να φέρει νέες ιδέες, αυτές είναι ξεκάθαρες το μόνο που μπορεί να δώσει είναι άλλη πνοή στα κινήματα για να την "ακουμπήσουν".

Τέλος όσον αφορά το Συνασπισμό πιστεύω ότι δεν είναι το κόμμα που ανταποκρίνονται στις προσδοκίες της πραγματικής αριστεράς, δεν είναι το κόμμα που μπορεί να φτάσει στη ρήξη , εξάλλου το έχει παραδεχτεί ανανέωση του συστήματος θέλει όχι ανατροπή του. Τι να περιμένει κανείς από έναν "καλύτερο" καπιταλισμό, που απ'τη φύση του είναι εκμεταλευτικός...

Ανώνυμος είπε... (31 Μαΐου 2008 - 3:41 μ.μ. )

Τυχαια το ειδα και ελαβα το θαρρος να το αναδημοσιευσω, μνημονευοντας φυσικα την πηγη στο ιστολογιο της Νομαρχιακης Επιτροπης Αχαϊας του ΣΥΝ. http://syn-achaias.pblogs.gr/2008/05/ta-politika-kinhmata-kai-oi-hgetes....

Προσωπικα ο προβληματισμος σου με βρισκει συμφωνο στα περισσοτερα σημεια του

Τακης Παπαθεοδωροπουλος

Γραμματεας της ΝΕ Αχαϊας του ΣΥΝ

Νίκος είπε... (2 Ιουνίου 2008 - 6:17 μ.μ. )

1. Rich and FAMOUS

Επιτέλους γίναμε διάσημοι!!! Αγαπητέ Γ.Κ. η Νομαρχιακη Επιτροπή Αχαϊας του ΣΥΝ όχι μόνο διάβασε το κείμενο αλλά και το αναδημοσίευσε στο blog της. Ευχαριστούμε τον κ. Τάκη Παπαθεοδωρόπουλο, τον οποίο προτρέπω να διαβάσει την ανάρτηση με τίτλο "Φως, νερό, τηλέφωνο. Οικόπεδο με δόσεις ..." και να τη θέσει υπ'όψιν της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ.

2. Η Ουσία του Θέματος

Το κείμενο το διάβασα αρκετές φορές (όχι μόνο γιατί είμαι βλάκας και δεν τα "παίρνω" με την πρώτη, αλλα και γιατί μου άρεσε) και απομονώνω μια φράση, που για μένα αποτελεί τον καθρέφτη της μεταπολιτευτικής Ελλάδας

"...πολιτικό κατεστημένο που παρέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας από την επταετή δικτατορία (χωρίς το ίδιο να την ανατρέψει)."

Πως τα λές!!!

Κατά τα άλλα στα περισσότερα σημεία είμαι κι εγώ σύμφωνος.

3. Η Καλύβα του Μπαρμπα-Θωμά

Στον φίλο Tom, αφού πρώτα τον ευχαριστήσω κι αυτόν για τον κόπο που έκανε να διαβάσει το blog μας, έχω να κάνω δύο παρατηρήσεις και μία ερώτηση:

α. Δεν νομίζω ότι είναι επιτακτική η ανάγκη διαμόρφωσης ΕΝΟΣ ευρύτερου μετώπου με σαφή προσανατολισμό όσο και συμμετέχοντες σε αυτό, ούτε ο καθορισμός των αντιπάλων. Η ταυτόχρονη ανάπτυξη πολλών και διαφορετικών κινημάτων είναι το ζητούμενο κατά την άποψή μου.

Δεν γουστάρω τα μονοπώλια.

β. Αυτό που υπονοείς για τη σχέση του ΣΕΒ με τον Τσίπρα είναι αστείο.

γ. Ποια είναι η πραγματική αριστερά;

Γιώργος είπε... (7 Ιουνίου 2008 - 9:04 μ.μ.)

1. tom, ευχαριστώ για τα σχόλια. Πιστεύω κι εγώ ότι ο όρος "πραγματική αριστερά" που χρησιμοποιείς δεν είναι σαφής χωρίς άλλο επιθετικό προσδιορισμό και κουβέντα - αν σε ενδιαφέρει η συζήτηση επί του θέματος μείνε μαζί μας έχουμε να πούμε πολλά. Δεν ξέρω αν πράγματι υπονοείς κάτι για το χαιρετισμό του ΣΕΒ προς Τσίπρα (όπως αναφέρει και ο φίλος ΝΙΚΟΣ) αλλά η ουσία της άποψης (χωρίς υπονοούμενα) είναι που μετράει: κατά πόσο ο Συνασπισμός και ο Τσίπρας θα μπορέσουν να διατηρήσουν ανέπαφη την πορεία τους από τις επιθυμίες του ΣΕΒ και των άλλων. Και δεν υπονοώ την άλωση της ατομικής ιδεολογίας και πολιτικής πορείας στελεχών αλλά την άλωση του κόμματος. Πιστεύω ότι αυτό που έγινε στο Αγγλικό Εργατικό Κόμμα με την ανάδειξη του Τόνυ Μπαίρ στην αρχηγία (δηλαδή η αποψίλωση των αριστερών συνιστωσών και των ανεξάρτητων φωνών) είναι νομοτελειακή προϋπόθεση πριν την ανάδειξη οποιουδήποτε κεντροαριστερού ή αριστερού κόμματος στην εξουσία σε οποιαδήποτε δυτικοευρωπαϊκή δημοκρατία. Σε αντίθετη περίπτωση υπάρχουν τρόποι αντίστασης του συστήματος που αρχίζουν από την τηλεόραση και για τους - λιγότερο "πολιτισμένους" από τους Άγγλους - καταλήγουν στις βίαιες εκτροπές. Μην ξεχνάς ότι είμαστε Βαλκάνια. Σε μια τέτοια φάση ο οποιοσδήποτε Συνασπισμός πρέπει να έχει από πίσω του ισχυρή λαϊκή θέληση και αντίσταση για να συγκρουστεί.

2. Ευχαριστώ τον κ. Τάκη Παπαθεοδωρόπουλο για την αναδημοσίευση. Ελπίζω η αναδημοσίευση στο blog του ΣΥΝ να παραμένει ως πιθανότητα ακόμα και όταν θα διαφωνεί ριζικά με απόψεις που δημοσιεύονται εδώ. Δεν αμφιβάλω για το ότι μπορεί να συμβεί αλλά θα ήταν ενδιαφέρον να το δω! Με ενδιαφέρει περισσότερο η διαφωνία γιατί αυτή είναι που παράγει πολιτική.

3. Φίλε ΝΙΚΟ, ο Συνασπισμός ξεπέρασε τα μικρά ποσοστά που βλέπαμε μαζί παλιότερα. Έτσι δεν μπορώ να σου πω το ανέκδοτο ότι ΔΕΝ γίνεσαι famous με το να σε διαβάσουν τα μέλη και οι φίλοι του! Σου θυμίζω αυτό που σου είπα από το τηλέφωνο - γιατί το εννοώ - μου αρκεί που με διαβάζεις εσύ και οι δύο-τρεις φίλοι μας. Ο tom, ο κ. Παπαθεοδωρόπουλος και οι υπόλοιποι επισκέπτες-φίλοι μας είναι η ευχάριστη συνέπεια της κατάργησης των παλιών καλών χειρόγραφων επιστολών. Και σχετικά με την ερώτηση σου στον tom: μήπως θα έπρεπε να συζητήσουμε ποια είναι η δική μας αριστερά;